E Breiz-Izel e oa eur roue hag en devoa dek mab… Mont a eure, eun devez, da c’haloupat war ar maez. E-tal eul lenn edo hag heñ ha gwelout warni eun houadez, dek vihan d’he heul. Hag ar vamm a roe taoliou beg d’unan anezo e-giz evit her c’has kuit diouti. An nao-all avat a c’helle c’hoariellat en dro d’ezi.
« Petra an dra-mañ ? » eme ar roue.
Hag heñ da gavout e sorser, ha diskleria d’ezañ ar pez en devoa gwelet.
« An houad pellaet diouz ar re-all eo houad an Deog. »
« An Deog ? » eme ar roue.
« Ya, p’en devez unan-bennak dek tra a bep seurt e rank rei unan anezo d’an Deog. »
« Unan eus va mibien a zo d’an Deog neuze ivez ? »
« An dud hag al laboused n’int ket ar memes tra. »
« Evelato, me a roio unan eus va bugale d’an Deog. A-hend-all ez afe droug ennañ marteze… Met penaos ober ? »
« Lakait anezo holl da c’hoari ar vell. An hini a c’hounezo war an nao-all, hennez eo a vezo d’an Deog. »
Graet e voe e-giz-se, hag ar roue d’e vab :
« Kae da gavout an Deog. »
« Da gavout an Deog ne din ket. Roit d’in peadra da c’haloupat ha me a yelo kuit e-giz ma vijen d’an Deog. »
