« Ec’h ! ec’h ! » eme ar peulvan. « C’houez ar breizad gaouiat ha divergont ! »
« Gaouiat n’oun ket na divergont kennebeut ; gouest d’az tibenna ne lavaran ket. »
« Petra a gavez ar gwella : stourm korf ouz korf war houarn ruz, pe war c’heot glas a daoliou-koñtell ! »
« Korf ouz korf war houarn ruz. »
Ha dao d’ezi ! Ar peulvan a ya en douar betek e zaou-ufern, betek bandenn e vragou, betek e c’houzoug.
« Eun tamm douar war da benn bremañ ! »
« Mestr out d’in. Lez va buhez ganin, ha me a roio d’it va marc’h gell a ya nao gwech buanoc’h eget an avel. »
« Ta, ta, ta ! Dal ! »
Hag e benn a ruilh nao gwech nao droatad ac’hano.
« Allas ! pebez dichañs ! » eme ar penn. « Ma savfen war va c’horf… »
« Evit ar pez ac’h eus graet en da vuhez ne dalv ket ar boan ! »
Ha Ledan, gant ar penn maro, da di an eontr hag hemañ d’ezañ :
« Eun drederenn-all eus va merc’h ac’h eus gounezet. »
Ha Ledan da gambr Koantig. Koantoc’h plac’h ne voe na ne vezo. Spilhenn ar c’housked a zo lakaet etre e zaoulagad da Ledan. Pa ’z eo dihunet :
« Ledan, » eme Goantig, « tennoc’h abadenn a vezo c’hoaz hirio eget dec’h. Va eontr a lavaro d’it laza eur peulvan-all c’hoaz : ne chom ken nemetañ. Met bez dispont memes tra. Setu amañ eur c’hi bihan : dister eo, met sikour a ray ac’hanout evelato. Me ivez. dindan stum eur goulm, me a vezo en da gichen. »
Ha war gomz an eontr, Ledan d’ar c’hoad.
« N’am lazi ket gant da gi, mec’hieg ! » eme ar peulvan, « e-giz mac’h eus lazet va daou vreur. Setu aze kalon d’it avat: unan anezo a oa pemp bloaz, egile seiz. Me a zo tregont, ha trec’h d’in n’eus den. »
Adalek ar mintin-goulou betek kreizteiz, e voent o c’houren, ha nikun ne c’houneze war egile. Ledan a wel ar goulm war e skoaz. Nerz a sav adarre en e galon. Ar peulvan ivez a wel ar goulm, hag heñ o vont da falc’hun. Met Koantig a ya da falc’hun ivez, ha Ledan hag ar c’hi.
« Tapet oun ! » eme ar peulvan.
« Ac’hanta ’ta ! » eme Ledan.
