Mont a ra larkoc’h. E-harz eur wezenn, setu eul lagad o para warnañ. C’houeza a ra en e venveg, met ne finv ket al loen eun distera. « Echu ganin ! » eme Yann. « Nann, n’eo ket c’hoaz ma c’hellan sevel er wezenn-mañ. Ne vezo ket evit dont war va lerc’h. » Ha Yann da grimpa. Azezet war eur skourr, e chom da sellout a-is d’ezañ. Emañ al lagad o lugerni bepred. « Loan vil ! » eme Yann, « Ha tec’hout a ri ? »
Ne dec’has nemet pa savas al loar. Pa voe aet e spont kuit, e tiskennas d’an traon. Klask a reas roudou treid an aneval da c’houzout petra a oa. Hogen ne gavas seurt, nemet… eur preñv-goulou !
Antronoz e oa marc’had er gêr dosta. Nebeut a dud a yeas, evit doare, rak ne dremenas nemet eur c’harr war an hent a yae a-dreuz ar c’hoad. « Ar varc’hadourez pe an arc’hant a rankan laerez emberr, » eme Yann. Diouz an abardaez, setu ar c’harr o tistrei.
« N’hoc’h eus ket eur plas da rei d’in ? » a c’houlennas Yann.
« Eo da, » eme ar vaouez a oa o vlenia ar c’harr. « Savit e-barz. »
Azeza a ra Yann en he c’hichen. Komz a ra ganti diwar-benn an amzer hag a bep seurt traou-all. Hi a selle a-gorn outañ hag he devoe eur gridienn. « Eul laer a zo ganin, » e soñje. « An dremm a zo warnañ ! Ma c’hellfen her c’has er-maez ?… »
Hag a greiz-holl : « C’hri, Margod ! » emezi.
« Petra ’zo ? » eme Yann.
« N’emaoc’h ket aes aze. »
« Aes a-walc’h. »
« Gortozit ma renkin va fanerou. »
Trei ha distrei a ra he manikinou evit o lakaat kompez. Hag e laosk unan anezo da goueza, evel hep gouzout dare d’ezi.
« Setu kouezet eur vanikin war an hent, » eme Yann.
« It d’he zapout d’in, mar plij. »
Diskenn a ra Yann. Neuze e ro ar vaouez eur pez taol-fouet da Vargod a ya kuit d’an daoulamm. Ha Yann a chom e fri war ar gloued…
« Ma ! » emezañ, an dichañs a zo warnoun abaoe eur pen-
