Gwelloc'h eget aour ha gened :
Eur spered aes da bep pried.
Gwechall e oa daou diegez e Toull-ar-C’hefeleg, etre Pleiben ha Kastellin.
E unan anezo e veve Laou, lesanvet « Ar C’hoad » abalamour ma edo e di er c’hoad a oa bras d’an ampoent.
Bez’ en devoa Laou eur wreg eus ar re wella, ha gouzout a rae pegement e talveze eun teñzor ken dispar. Fant ne oa ket eur vaouez eus ar re goanta, hogen
A zo dreist ar gaera gwreg a zo.
Rak-se, an daou bried a dremene o buhez peoc’h etrezo ha dilogod o zi. Dinec’h e oant diwarbenn madou ar bed kerkoulz ha diwarbenn o oad a gerze, a zoug e gamm, ker goustadik hag ar ster vihan e-touez bleuñv ar prad.
Morse ne veze dizunvaniez etrezo. Pa gave da Laou e veze mad ober an dra-mañ-tra, e wreg a lavare eveltañ. Ha soñjezonou Fant a blije ivez da Laou.
A hend-all, aes-tre e tougent o samm : an tiegez a oa d’ezo, diou vuoc’h vat a oa er c’hraou, hag eur c’hant skoed bennak en eul loer goz en armel. Ne vanke netra d’ezo, ha mont a c’hellent da goz hep aon rak an dienez.
Eun dra hepken a rae poan d'ezo : an nao bugel o devoa bet a oa bet sammet abret gant an Ankou. Ne glemment ket
