Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/178

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

gùel pricd. Haval oé n'en doé Doué laqueit er Sanlés-racn ar un trôn quen ihueï, nameit eit gobér splannein davantage er gracceu lii doé receuet guet-011 hag en o! vei luyeua l)éi é é oé cai guel. Consacreine ré el lod rauyanag en dé hag agen noz d’er beden liad'er méditaiion, aveit hum antretennein én devotion hag én humiliié : pratiquein e ré é creïs he lala'S mortefjca-tioneu quer bras èl m'hi dého gueliet gohér én hur hovand. En déyeu ne oentquet hir assés eit-hi aveil gobér oevreu mad: hi e implèé hoal» en nozieu, ha hum gavein e ré eurus ellein sacreliein lié repos ha hé danné eit pratiquein cievreu a viséricorde é quevér hé nessan. Visitein e ré liés en dud clan hag er ré affliget: ou honsolein hag ou accoura-gein e ré de souffrein ou foénieu guet paliantmt. Er Sanlés e chervigé eliuè er beurerion, hag e zisquè dehai isumein ur stad en doé choéget Jésus-Chrouist, ha de héhani en dès grateit er recompanceu ager vuhé de zonnet. Hi e ranté el liberté der brisonnerion, pé a pe houlenné er jusiïce ma vèlientbet dalhet ér prison, lu ou soulagé dré héalézonneu bras. Ilé intantion principal é quemenl*cé, e oé gobér dfen dud mâleu-rus-cè difacein ou zorfaetleu dré en dareu ag u,r benigen sincér. Én ul labonrat èl-cé aveit é santeficaiion prope, er Santés e assjeé ehué tennein ar hé frièd hag ar hé bugalé er graeceu necessér dehai aveit lium san-tefiein. Er roué Herri e chomas goul-glan, hag er rouannés santel en doé léh de zougein aveii è vuhè. Monnet e ré Jiés de stouyein doh treid en au-ta>rieu, aveit goulenne é yehèdguet Doué; maes pe oé bet avertisset ag é varhue dré zareu ha dré hirvoudeu er boble, Mathildè e souplas guet resignation de volanlé Douc. Gohèr e ras galhuein ér mcmb amzér ur bélèg, hag er Iiarguein e ras d'offrein er sacretice adorable ag en Overen eil repos inean hé frièd : goudé-zé hi e rasd’er bélôg-cé en diamandeu e zouguè, én ur rein dJanland di é en actiun-zé è renoucié eit jamaes de vobanceu ha de vanitèeu er bed. Er Santés en doé Iri inab, Othon, llerri ha Brunon. Olhon, dré ma oé er hohan, e zas de vout roué ag en Allemagne, é lch è dad; mses neoahé vrér Herri, deustou ma oé er youancquan, e vennas lemel guet-ou é gouron, lia Mathilde,péiiani en doé câret allâu Herri muyoheilhé bugalé aral, e sauas a dti guet-ou : er péh e laquas jalousi ha dissanlion ètré en eu vrèr. Er Sanlésa dra sur e gommellas ur faute bras; imcs Douè hi funissas dré eh trebilleu Iiag en afflictioneu e zavtcas delii. Otlioo lia Herri, deustou nia oent aUùu anemisèd, e hum accordas ou deu aveit persecutein ou mam, hag e lamas memb hé doaire guet-hi, ésigur m’hi doè peureit er ranteleah dré hé alézonneu drès-ordinér. Mathilde e souptas hemb murmurein d’en desseineu a brovidance Douè ar nehi: souffrein e ras guet ur sperètl a benigen en luuleu calei e receuéazeourne bé bugalé memb. lïi e adressè de Zoué pedenneu grcdus ha conlinuel, hag er lionjuic guei dareu de changein calon ha sperèd hé bugalè re-voilet. K’ellé quet neôah souffrein ina vèhé bet goabgonzel a nehai èn lié fresarice, ha hi e glasqué ou excusein, én ul laret i « Me mab Othon em zrelle èl ma mès nierïtct. Aveit me mab Herri, e mès cùret quement hag e gârein aitùu, me grède enendôs manemisèd lamet guet-n-eign è gaton èn dtospèd dcliou. Ind e santé é lelié hout rne ïionsolaiion ha men dihuen, ha deïi-ind dc bcn ag el laquat inemb d’eign. Doué rcvou mèlet: ha pligeèl guet è viséricorde gobèr er peah ctré-z-hai. j >