Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/203

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

ii sianceu, en davaeas d’en oatda biiarzcc vhii d’er guér aUtrcch aveit bout instruget gnet ur^Iissionnér santol , pehant o oé bet distiplé de sant Boniface.jfnai ür. Ludger, guêt dispositioneu quen eurus Iiag êtlfm condut ur inaesire quen eNceflant , e zas tjuènl pèl tle vout "unan ag er ie abilatï ha devotan ag é amzér. «:l ... ~ /’■ Alberic, escob â Ucreeli, pébnni e baniuié é vériie drès-ordinér, e ras dehou receu en, Uvheu sacret, h:ig c gnnseillas1 dehoti rétôrne d’e vroi é péhunié oé hoah un nombre bras a liayannètl ha hilleih a grecHénibn, pêré e vihné éñ ignorance ag er peh e zôu ñecessêr aveit er salvedi-gtieab. Er Sant ê retornas enln dVr Frise, liag hñfn laquas d’annoncein conzeu Doue èl;iif: gùiraposioL N’eller quet laret peguehrient en doé bet er Sani*men de souffrein a berh er boble-zé , péhan» e bé barbar hag ahurtèt én "ou faus'supersiïlioiieu : nbes dré'é batiantael, ean e zas dfi bèn a riehal; hag er gonsolation douce en dpé bet anfin d‘e liounie tm nomhre bras a meanneu de Zoue , e,n dignllas ag en ol poénièu en doé anduret.- Fondein e ras covandeu ha batissein e ras pnriout ilisièu, tn Arh-Eseob aiôotogne en doé hoani bras dè'rein ïjudger eit Rscob d’«r boble en dgé cpnveriisset guet qnement h boéri-hâg a fatigue. Er Sant hum zihuenné gùellun ma ellé â 'gueriiér1 ur gargueJquer ponnér; irises ret oé bet dehou anfin coussantein d’er choège^c oé bet groeiV a nehou , hag é spécial aboeissein dVn ampeleur Uharfemagne, péhani en doé iiu istiriie vras eit-ou1 hag e venrié ma véhé !«*t'Escqb ag er vro-zé. En dignité a Escob ne chprvigeas nameit de'l'aquat é vèrtu de splannein davantage. Èl ma oê forh-abil ér sianceii divin, jamaes ne dremeiné dé crbet heml» èsplitpiein er Scrilur Santel d’é zisriplèd. Castiein e ré é gorv dré yuneu ha dré vorleficationeu calel: dougue e ré iir cilice , mâcs é cuhe, ha hanni ne remprquas quemerit-cé riarrieit un riebedicg qnôrit è varhue. Laen oé a zoustér é quevcr en ol; er peur, er miserable, en dehuèhan ag ei* boble e ellé é peb momlarid monnel de gonze doh-t-ou. É vadeu e oé rc er beurerion, hag é daril e oé ou hahi. ' 1 ' Up vuhé quen divlam, quer parlkt ha quer santèl ne viras quet rie oe bet cavet liul ivius ha malicius assès aveil en dicrie e sperèd èri umpelenr Charlemagne; Kepresantet oé bel dèhou èl un dêri, péhani è revïnné c escôbti ha iren doé sourci erbet a auzeiu èn ilisieu. Chailemagne, pèhani e oé ur prince a zongeancc Douè , souehei c cleïiel qnement-cé, é ras en avertissein de zonnet <l’é balaesj Pac m’en doé affaèr 'a gorizé doli-i-ou. Er Sant e aboeissas, hag eri trènoz goudé ma oé arnhuèt, im ofiicére zas de laret defion en er goïilennè en Âmpèleur* En escob saritel, péhani erit doc commancet <le laret é oflice l e rescontlas hemb-qtmi è conzé doh ur Prince brassolr1 eït en Ampeleïir, hage gontinuas c beden bet eu itchhnant: Tairgrièb é las èr mèmb officér d’er hlasque a Ijerh èn Amp^Ieur, hemb ne voulgeas er Sant. Couilê m*eri rlôc achihuet é oflice, ean evas nezéde gavouél en Aippelpur,,péhanïe lioulennas guetr-ou perac eiren doé tardètquement-cé. * Me Frince, e rescondas Ludger, manahue ol erpéh e zelian d’hoir majestè : riïaps credet e mès r»e véhé quet bet droug guet-n-oh in*en déhé bet Doné er breferance, A pe vérguetüoué, é ma ret &nroéhnt en ol treii'araL1 Ârlerh lout, èri ur holiér er péh e inès groeil, rne m’ès héliet intantion hou mâjèsté; car a p’hou poé me rlioèget eit Fvscob, hui hou poé or<lrènel' d‘ejgn laquut perpet clièrvige UouQ c raug hani en dud. » Chailemagriè!èr 21 I

I

1