Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/25

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

5 GÜETTVÉïW “ SAHTÉS GENEVEU t GTJÉRlllÉS. 7 mui goudé-2é é oé istïmethag inouret guet en ol. Opèn en donaczon a brofaeti, Geneveu en doé hoah en donsezon a vïracleu : ha gobér e ms miracleu, non pas hemb-quin é Taris, maes é Meau, é Laon, é Ti oye, é Orléans, é Tour hag én ol léhieué péré en hum gavé. Ei; brud a hé vertu hag a hé santeleah e oé streâuet partout dré er bed. En un amzér a guerteri, er memb quér a Baris e oé bet assiéget dré er roué Childé-ric: Geneveu, hemb dougein en dangérieu brassan, e yas de glasque gran derhérieu aral; hé boyage e oé bet quen eurus, nia retornas soudèn guet unêc bague, carguet a hran, ha sauveln e l asèl-cé er vuhé d’un afin a dud. Childéric, deit de vout msestre a Baris, en doé nn is-time vras eït-lii, ha dré gonseil er Sanlés-men-é, é ras sehuel ér guér-zé ur gaèr a i!is, èn inour d’en apostolèd sant Pierre ha sant PauL Geneveu, isiimet gueter Brincèd ha gueten Escobèd, ha respectet guet en ol, en doè a nehi hé-hunan santimanteu quen humble, ma souffré mui dré en inoui ieu e oé rantet delil, eit n’hi doé souffret é creis er berséculioneu. Anfin, ér blai 512, oaidet a nâu vlai ha puar-uéguênd, ha laen a vèri-teu, er servitourés-men de Zoué e varhuas quer santélemant èl m’hi doé bihuet. Hé horv e oé bet casset guet ur solannilé vras d'ilis en aposlolèd sant Pierre ha sant Paitl, lianhuet goudévéh ilis santés Ge-neveu, ha hè relégueu santel e oé bet laqueit èn ul léh iluiel ardran en autaer-vras èn ur archêt, er haérran hag er préciussan a France. Ér blai 1129, er guér a Baris e oé hei affiiget dré ur hlintiuèd-luem, guet péhani e vurhué bamdé un nornbre bras a dud ; disquennet e oé bet bouistre relèguen santés Geneveu, l»a douguet é ptehédon : er membamzèr é cessas er hlinlmèd, lia puarzéc tnil dén clan èr gtiér c hum gavas giielleit. Aveit trugairéquat Douéag ur rniracle quer caèr, è rér é Paris er mimoér a nehou, d’en huéhvèci dé ar-n-uéguênd a vis calan-gouyan, dre ordre er pablnno^ant, eil ag en hanhue-zé. Eti de-volion é quevér er Santés-men e goniinue perpet, ha bamdé é santèr eneffèd a hé froteclion én nécessitéeu publiq lia partïculiér. Reflevlon. Geneveu, én ur hoarne hédevèd, en doé perpet hé sperèd lia hè ha-!on sâuet trema Doué: èn ur sellet doh en nean, en heaul, erstirèd, hi e gousideré guelièt infini en Eutru-Doué: éu ur seilet doh en doar. doh hé devedigueu, doh en édeu, er fréh hag er guiaud, hi e gonsi-deré madeleah ha providance Doué, péltani e bourvse de bep tra èn ur fae<;on quen admirabie, liag en dès crouéel quement-cé ol aveit avantage ha chervige mah-dén, aveit er maguein hag er gnsquein. Pe-guement a vugalè yuu:incq, occupet de hoarne el lonnèd, e ellelié hum santefiein, èn ur hobér er memli reflexioncu ! Etl Heflexion. Pe ne véhé quetbet Genevett urverh devot ha santel-bras, péli sorte islime e vèhé bet grocit a nelii én hé amzér? Prïnce erhel hâ can en délié prèzetsellet floh ur verh a gondition quen izel, doh iii' vugulés devèd èl ma oé hi? M®s hè saiuelcah en dès groeit m’en dé bet hanahuel én hé buhé guet er Houèèd memb. Péh sorle inour e ranléi de véyeu erBrincèd hag erRouécd é ilisSant-Denis, é péhanl é conservèr ou horveu ? Hâ giiélet e rér dén erbet é stouyein ar ou deulin aveit ou fedcin? É léh ma httélér bamdé er Br