Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/297

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

ager bed, ean e bedas en lad ag er liovand, péhani e oé ur perdégour bras de vonoet guet-ou eit disirôein er boble-zc. 1'resancê er brér Felix, péhani e zougué ur groéz ponnér ar é gaïn hag ur pèn marhue en é zourne, hag en inslructïon gaér e ras dehai en Tad Supérior, e douchas quement en dud-zé, mu renonciczant d‘en assambléieu-zé er reste ager malardé. Anhit, er Sant-men, couéhct clan. e laras : < Couéhet-é el lon sam, lia ne sauou quet. » Hag én efled trihuéh dé goudc-zé é varhuas,-cr blai 1587, oaidel a zeuzêc viai Im li i-uéguênd. lirflpAton. Sant Felix, péhauie oé quen distér lia quen dispi isable dirac deule-gad en duil t e oc bras ha puissanL étai en Eutru-Uoué. Ùe sciiehemh en treu üg er bed-men gnet deuiegad er Fé, é vélié giiél guei-n-èmb peurauté ui Jazare, pchaut e soulïVe gucl resignalïon en abandon ge-néral é péhani é ina, eit er ranleleali brussau ag en doar. Mur taule Doué c valédiction ar cn dud puissant ag er bed, eañ e cheleu desïrieu distérran ur galon abraset dré garanté eil-ou. EilRefleiion, Er Sanl-men, én ur vonnet dré er ruieu a Rome, e ré orseson guet un attunlion hag un dcvotion admirable, hemh bout dis-troeil dre en trous na dré nitra erbet: ba ni, peguenient a zlstraelio-neu 11’hun nèsquet ni, peramb hun pedenneu én hun ty, éu liur iiambre, éo ilisineinb. IVe glasquamb quet hum exeuseinar zigaré en trecas ag en tiégueah, nag ar zigaré er sourcia hun affxrieu. En dislraeiioneu, cn dissipation ag er sperèd e za muyoh ag er gaSon, eit ag en treu e zou én dro d*emb. Pe glasquehemb Doué én hur pédenneu guet simplicité, guet ur galon pur iia gredus, ne véhé quei quen dibarliet hur sperèd: pe véhé liur liaion oï de 2oué, hur sperèd e chongeiiéa zevri é Doué. Mur dé entu partaget hur halon élré Doué hag er bed, 11’en dé tjuet souèh ma vé dibarfx‘t hur spercd é creis hur pedenneu memb. SHHHHHHmmHmnïHHHJMWHHHHHIHtfmHS ED SEmiÈCVÈD OÉ A V19 MAl. ' SANT YEHAN-NÉPOMUCEN, BÉLÊG IïA MARTIR. Er Saiit-men, guenédicq ag er Bohém, en doé ol vertuyeu un hêrmtt liag un apostol santel, iiag e vcrilas dré é varhue cn titre glorius a Yartir. Quen distér ha quer goan oé ér momand ma oé gannet,.ma tisespérè cn ol ag é vuhé : é dud, péré n’eu doé quin croaidur meit-ou, péré en doé eañ obtenet guet Doué dré en neiïi ag ou fcdenneu, el laqua$ cdan protection er Iliiérhiés Yari hug erlionsacras a vihau dc Zoué. Ind e i us ou fosslbleeit rein deliou un de$quemant mat, ha jamajs crouidur ne ziscoas dïsposilioneu exceilan loh. U r spercd caêr en doé hag uh douslér, uti ahoeissance, un devotion admirable. Peb niilin, écieué dilme pé tair Overeu, hag er ré er gùélé n’ellent quet miret a admireïn é grèd hag é vodesti. 1 Goudé m*en doé groeii é studi, é receuas cn Urheu sacret* hag en Arh-Lscob a Vrague e ordrénas deliou laquat de brofuein en taiand bras ett doé eit annoncein conzeu I)oué. É iu&truclioneu quetan ê zouguas Iréh énaboudance, hag en ol abitandède ridéqtieii-quetan d’er cheieuet: è berre amzér é oé bei gùélet ur changemant bras ér guér, Er scola