Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/303

mant deliuéhuu , c [jéhani en en délic cornparisset dirac li ilninaï ur jjjge souverïen eii dacor conte ng en ol actioueu ag c vuhé. De gavé tud pivste de vonnet é procès, ean e assanihlc en eu bai tt én é dy, ag e ré dehai d’autand quer sclatr ou af faer, ma Imm aecordenl liessan étré-z»hai, ha peli-unan en ïium gavé perpet coulaut. En Escob a Dréguér, é clenet er brud a nebou , e ras deliou donnet den Escopü é pêbani é oé gannet, hag er groas ifhué è ofticial ; er Sant e hiim aqùittas ag er gargue-zé é Tréguér guet er menib caranté liag er memb sourci èl m’en doé groeit é Huan. Lnrjuetl de vout person é paraes Lolianet, é Tréguér, Yvon e labou-ras guet ur grèd adniirable eit salvedigueabé baiiesiénèd, luig e acliibuaâ en ol procèseu earrihué ér vro. Ébei dègueu, é iñslrucdoneu e oé tinèr hacaiantéus ; un taland particuliér en doé eit louchein calonneii er bciie-rion hageil ou honvertissein. Un usurér bras, hanhuetTliomas Kerrimal, e oe bet un dé qucn toucbet é cleuet ur perdègue en doé groeit er Sunt, ma listribuas quentéh é ol vadeu der ré doh pcré en en doé groeit gueu dré en intéresseu en doé receuet, hag én ur gùiltat er bed, é yas d‘hum rantein menah én abati Begar. En dén saniel-men n’hum goutanté quet a berdègtie én é baraes hemb-quin, er gohcr e ré hoahèrparaesieü ar dro, ha liés è perdègué pedair pé pemb gùéh cn dé. Yvon e oé lioah avocad er beurerion, en intanvésèd hag enévadèd : dihuenne e ré ou haus, ean e yéean-memb d’en tribunal de gonze eit-hai hag e fournïssé hoab er pch e oc ret cit paiein miseu er procès. Gobére rassehuel éné bresbiltere, un iiospitalcit logein er beurerion, hag cn dudclan. Ean e holhé ou zreid, e banséou goulïeu, ou chervigé dob tauï hag e zaibré liés ou restage. Pe oé groeil en aeste, er Sant e zis-ti ibué é gran d’er beurerion, pé er bris m'en doc ean gùerhet. Un dén, doh er gùéleté hobér èl-cé, e iaras un dé debou : * Hui e rehé gùel goarne houcran; hui er gùerhehè;muyoh é hortos unherrad. » Gùir-é quement-cé, e rescondas er Sant, mses ne houyan quet ha me vou é buhé nezé. Eñ achémandag er blai, en dén-zé e zas de iaret debou guet un airjoéius ha coutant; hama! è hortos èl-cé, me niès gounieter bembvèd ar men gran, ha mé, e laras er Sant, c ivin me hani d’er beurerion, me mès gouniet er handvèd. ' Un dén , péhani e ré quement a inour d*en Ilis hag e ranté quement a chervigeu d’endud peur ha d‘en oï, e verité bihuein cand vlai, maes Doué hum bresse liés de recompancein é fïdèlan serviterion, Sant Yvon n’en doé hoali nameit hanlér-hand vlai pe hanahuas é oé toste é fin. Aveit quement-cé, ne vihannas quet nitra ag é benigénneu, rac rña credé é telié cresquein é contrei é zevolion a vusul ma tosté d’en éternilé. En dé quônt en As^ansion, ean hum santas clan, ha denstou pèh quer vaen en hum gavè, é ras neoaii un instruction d e boble , é iaras en Overen hag é covessas hoah er ré e houlenné er graece-zè guet-ou. Goudè-zé é oé bet obliget d’htim !aquat én é huié : ha goudé en dout receuet é Sa-cremanteudehuéhan,nhumuntretenné muinameitguetDouéiéndarem-prèd douce-zè guet é Grouéour, é varhuas d’en nandécvèd dé a vis mai, ér blai 1^03, Refleiion» Er Sant-men e oè deliour ag é santeleah, ag é vertu, d’er sourci en doé queinéret èn é youanquis Ue veillein ar nehou è hunan, de brati-