Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/334

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

doh me niccstre, pehnni en dès luret : il/ar d'oh perseculet énttr guér, qu<!rhet d’ur guér aral. » — « Pihue en dès ordrénet <iuemeni-eé d’ohf e laras »— « Jésus-Chi ouist, |>éh:mi e zou er gùir Doué, e ï escondas er SaiH. » — « Kï;es ne houiel-hui, e laras er juge, penaus ordreuen Ampeleurèd e elle hou eavouél parlout, liag eu lutui e hanhuet hou cùirDoué n’elle quelhou tihuenne nalinu telivreina dré htm deourne» èl ina Iiùélet bermen. » Ei1 Sant e rescoudas dehou nezé : « En Doué e adoramb e zou perpet goet-n-emb, ne verne inèn éoinb, hag ean eelle hun secour pnrtout. Eoé guet-n-eign p’endon bet t|ueméret, hag c ma hoah guet-n-eign bermen : ean-é e ra nerli d'eign ém hohont; ean-é e rescond d'oh dré men guenueu. » — « Rai éconzei, e laras Maxime, ne glast]uet dré hou tiscotirieu nameit gounie amzér ha derceneio de sentein doh ordrénance cn Ampelenrèd. Larel bihannoh, ha senlet gùel. 3Ve vennamb quet mui a grechénion ér ranteleah : en Aiiipeleui' e ordréne rna sacreGou en ol d’en douéèd, érlan boén a vailiue. » — « Aveit-on-mé, e rcscondas (Juirin, n’ellan <[uet aboeissein d'hou lézenneu, pérc e zou conlreï d’em IWligion ha d’em hoticiance : servilour-on de Jésus-Chrouist, ha hui e venne ma sacreüein d'hou laus douéèd, pcré n'en dint nitra ; maes en Douc e chervigean c zou partoiit, èn nean t ar en doar, ar er mor : nTellau tjuet displtge dtdiou ei,t senteiu doh en dud. »— f En oaid, e laras Masime, en dès bihanneit iiou rteson, ha hui e huès hum lausquet de vout trompet guct sorhenneu.Choéget, chetti amcn angans, offi*et-eañ d’liun douéèd, pé benh én gorto a souffrein en ol tourman-leu liag ur marhue cruel. » — « Eu tounnanteu-zé, e rescondas er Sant,, e vou inourabte eil-on, hag er marhite e venaccl d’eign e i fii d’eign ur vnhé éternel. Ne respectan nameit luitaer men Doué, arbéhanien e mès offret liès ur sacreliee agréable dehou. » — « Collcle liuès er ra^son, e laras er juge, hug hou folieah e vou causd'hou marliuc. Sacreliet d’hun douéèd » — « Nc pas, e rescondas Quirin, ne sacrefiein tjuet den diaulcd. Maxime e ordrénas nezé bahatat êr Sant én ur fiecon barhare, lia du-rand en lotirmaiu-zé, c laré dehou : « Hanahuet bermen pouvoèr en douéèd e adore en ampire Itomein. Aboeisset, ha me rei a han-oh ur sacreficatour d’hun doué Jupiter. » CJuii in e rescondas deliou : « hr mode-men-é e exelgan er gurgue a sacreiicaiour, doh hnm ollrein mé-meinb c sacrefice d’er gùir Doué. IVe santan <|ucl en tauieu en dès receuet me horv : ne ranl <lroug urbet d'eign : prcst-on dfi soulfrein en tourmanteu cruellan, cit discoeïn <iré in’examplfi d'cr gret hénion, a bère é on bet carguet guet Doué, en hent e zeüant hélie eitarrïhuecr vtihé éteruel. » En tyrand c ras conduie er Sant d’er prison, liag e 01-drénaser rangennein, én gorto m'cn dchc chaugel a santimant dré er goal drettemanLcu-Zfi. Er Marltr, <)uentfh èl ma oé antréet ér prison, e adrcssas er beden-men de Zoué : « Mé hou trug3nctiua, ô me Salvér, rac ma e huès me havet dignc de souffrein en outrageu-men eit hou lianlme sunlel; groeit d’ol er rée zou ér prison-men hanahuein é adoran er gitir Doué, ha n’en dès rjuin Douè nameil-oh, » É bédcn e oé bet che-leuet. De greis-noz, ur spïandèr vras e oé bet gùélet ér prison. Er ^eoliér, hunhuet Marcellus, souéhet é Iiùéïet un dra quer marveillus, e yas d’hum durel doh treid er Sant, hag e luras dehou, en dar én é zeulegad ; « Pedet Doué eit-on, rac tne grède n’en dès quin Doué nameit