Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/36

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

48 BTJFlé Elt 5J:i!T* pcrmission de vonnet trer gùelet, Img er S;int e ras nn instriiction deluii. Er greclicnion-zé e r»s deliou d'liunalmcin en devotion Eiag en desir brus ou doé de gomnumiein finônt m’en dêlié acliihuetc vurtir : ne oentqueLcalz én gorto ïi icceuer gonsol;ition-zé; er gnardeu e oc presant : Lucian e oc liammct liug asiennel ar é guein, liemb ellein Loulgcul; nc oé nag autaer na taul erliet; nues er Sant, dré un ins-piration a ziar-lué,'e vennascoutantein ou devotion, ha hum vagueiii ean-memb hoali ur liuéh guet corv Ita goéd Jésus-Chrouist. Ean e ras dciiai hum sterdein tro-ha-tro dehou, eit n en déhé quet er goardeu gùélet er mistér sacret : nezé e ras iaquat arc galon, èl ar un autaer, erbara hag er gùin e /.elié consacrein, liag e laras en overcn. En ol assistamlèd c gommunias, hug eau-niemb e receuas ag oti deourne er gommunion samel, péhani *e ras dehou ur Uomage nelmc, aveit achilme er sacrefice ag é vulic. Luciau e oé bel conduiet d'cr marhue èl un hosli innogaud, iiag e receuas er gouron a varñr ér blai 312. Ecl3e\!a9i< Er Sant-mcu, goiulé en dout reit é zannè d‘er beurerion, e gon-duias nr Yuhé i ctiret ba pêl doli er goiruplion ag er bed, péhani e zou carguet a hloritisltelhag a v:inité. Peb-mtan e vennc hum selmei drest er réral. Remerqucin e rér er vanitc-zé ér lionzcu, dn actioneu, èn lyér, èn diflaL, lia liès niemb en hi hlasquér èn oevreu sanlèlan a zevolion. Obedtrompèr, carguet-ous a orgneil hag a vanitc! Macs penaus è ellèr cârein inourien vien, pe gonsitlerér tm Douè, gannct èn ur lireu ha marhuct ar ur groéz c crets en tourmanteu brassan? En Uarne muyan ag en tiud en hnm abandonne eliué d’er pligeadu-rieu irompus c gavèr èr bcd. Pèh moyand tle resistein doh ur gor-ruption quer général? Ali! pêlleit doli er bed; sortiet :ig er guèr a Sodonie, guet eune a vout gronnct èr maleur a béhani è ma menacet; pc ma rèeliet quet qùitiat er bed, bilmet é ereis er bed èl un anemis d'er bed ha d’è bligeadurieti. flH 5ADTÈD DÊ â TIB CÜÏ^VÉa, S. JULUIV, MARTIR, HA SAKTÉS BASIHS, CUÉRïUÉS. Sant Julian, guenèdicqager gucr a Antioche, èn Egypte, èn amzèr ma oè hoah croaidur, en doc un dousiér quer bras hag un aboeissanco quer parfa^t, ma oécârel ha cliérisset guet è guérciu ha guet cn ol. I)’en oald a zeuzèc vlai, cn ut leinein livreu devot ha santel,ean c gom-mangas hum zioustein doh er fiügeadunen ag er brd, ha dc driïmèh vlai, ean e hum gonsacrasde Zoué dré er rô a hùérhuel. É dad hag é vam, pèré ne houient quet fpiement-cè, e cliongeas è oè mal en dimaeein, hag c zalhas ar nehou d'antrèein èr slad a brïede-leal»; inaes Julian e represantas dehai c oè hoah rai youancq, ha ne glasquè qucl gùel meit chome guet-hai èr mod ma oé; ou 1’edein e ras anfin do rêin dohoti d'er biimnnan ur stihun aveit consulteiu en Eutru Doué ar un affatr a gonsètpiancc quer bras èl lionèh. Wellant quet rcfusc dcliou ur gotilcn quer juste ha qtier raïsonnable.