Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/574

viget <Je niirn, Cornéli e visitas er voès-zé, hnnhuet Satlnsti, hn dré en nerh ng é hedenne», e rantas dehi t|uenléh eryelièd. Sullusii e sâuas n hé gulé èl pe ne véhé f]uet bet jama^s clan. Stouyein e ras doh ireid er Sant, én ui1 houlenne guet-ouer Vadicni. Kn officér.hag er soudardèd, laen a admirationé liïiolet un dra (juer marvetJlus, hum gonvertissas eliué, én ul laret ne vemicnt adorein quin Doué nameit liani sant Cornéii, Er Dabsantel, dob ou gùélet disposet, ou inslrugeas a gnement ma permelté dehou en am/.ér, hag e ras dehai er Vadient. Ind e zas ol de voul er hompagnonèd ag é vartir. En Ampelenr. pe gleuas quement-cé , ne oé quet mui mmstre ag é golér: ofdrénein e ras casse er soudardèd-zé guet er Sant de daniple en idoièd; mms é léii oflVein an<;ans dehai, Comélï hng é gompagnonéd ue rent meil ou disprisein Ita gobér goab a nehai. Hêliet guet er sou-dardèd en doé convertisset, liag e oé nezé quer courajus eit er Eé, è! ma oent bet gùéharal e creis er hombatteu doh anemisèd en ampire, Cor-néü e oé bet conduiet d’el léh destinet eit é suplice, é péhani é receuas er gouron a vartir ér blai 252. E gompagnonèd e oé betehué dibennet guet-ou. * Reflesloiit Péh ur foleah, cfirein er vuhé-men c péhani é souffrér quement, ha dougeln er marhue , péltani hun delivre a hun ol affliclioneu 1 Crechénion, luji e grèdcé hès urbaraouïs; peracenta é carei-huier vuhé-men, pcliani hou lalhc pêl doh hou cùir demeurance? Perac é lougel-huï ermarliue, péhnni hou laquei é position ag er barnouis? P hou péhé urfébihue, hâ htii e vélié ér santimanteu-zé? Perac é câret-hui er pligeadurieu hag en inourieu ager bed, péhani ne ra ehère d’oh nameit aveït hou colle? Ma ne c!icleuetquctdoli régleu erhed, ma ne hélietqueté exampleu, eanhou lisprise, hou coal-drette. Ne verne petra e rehet, janues n’elïehet er hou-taritein: jamaes ehué er hed guet é ol zanné n’eIloti coulantein hou calon. Perac ne gâret-hui Jésus-Chrouist, pcliani en dès hou câret pe oèh anemisdehou, péhani e zou marhue eit-oh ar ur groéz, péhani e hro-inelte cVoh en nean eit recompance ag er garamé e huès eit-ou? IVeoali é léh er hârein, hui en offance bamdé: hui hum laqua ag en tu gtiel eu dinul, é anemis brassan: petracndès groeit Jésus-Chrouist d'oh eit er goal-drettein èl-cé? & SLJL!lJLSlJlJlJLSLSLSLJUiSLSlJt.JtJLSL!lJLSLStSt.SlJLJLJl.JlJt.SiSi$SL$Ji.8.SLSLSl$JlJUL&B.Jl8& TJTStZ4tfïffÏTirOÏÏÏÏ0fffffffffftfffffOff OffTffffffffffffff ffffffffff ffïtfff EN HÜÉJIZÊCVÈD DÉ A VlS SA^TAMBBE. SANT CYPRIAN, ESCOB IIA MARTIR. . Mil ha mil bennoh revou reit de Zoué , Tad a viséricorde, en dout galhueter Sant-men agen tihoèhlaet ag er bayannage d'er sclacrdérag er Fé, hag en dout groeit a nehou nn Escob, un doctor hag ur marür ag en Ilis. Er Sant-men, gannet ér guér a Garthage , én Afriq, ag ur famille inourabie , e zas de vout quen abil ér sianceu hag é spécïal êl loquance, ma ansaignas er rétorique én é vro guêt mêlation en ol. Cyprian en doé er maleur de vout payan; maes Doué hum chervigeas ag urbèlèg santel, hanlmet Cecilius, aveit er honverlissein d’er gùir Fé dréé exampleu ha dré é aviseu mad. Er Bélêg-men e chomé ér memb ty guet-ou : lia Cy-