Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/610

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

592 1 BCïlÊ PR S«NT. En Arh-iEl-men e apparïssas eliué den Escob a Avranche, ar «r roh e 7>ou éLré Bretagne hag en Normandi, hag e laras dehon é venné bont inouret énou én ur fuïgon spécial. En Escob-zé e ras batïssein ar er rôh un ilis, péhani e oé bet consncreL de sant \liquêl, hag er roh-zé e zou banhuet bermen Munné-SnnUMiquêl, Uu nombi e bras u dud e yas é per-hindèdd'el léh-zé aveit receu, drê intercession er Sant, ergraiceu hag er secourieu necessér dehai. Hilleih a rouéèd a France e vennas goltér ci er berhinderion aral, hag e yas ehué guet devotion d’en ilis-cé aveit inoureïn 1’rince en jElèd. Rcflciioiit Un nombre bras a ^EIèd e zou coïlel aveit un éterniié : couèhet-i11^ ag en nean, ha taulet-ind én ihtiêrne aveit ur péhèd a orgueïl hemb-qtiin» Comprenamb pch quer bras droug-é er péhèd, ha de bêh sortepoénieu en hum exposér én ur gommettein er péhèd mai huel. Douè en dèscavet péhèd én yElèd memb. Peguemenlé leliumb-ni hum humiliein, jia crein-nein, én ur gonsiderein jugemanteu juste ha lcrrible en Eumi-Doué ! Eit Ileftexion. Admiramb tnarveilleu un Doué ol-buissant, mEesn'lmm goutântamb qnet ag un admiralion vjen hag inulil. Avel en /Elcd mad, aboeïssamb de Zoué gnel fidélilé haguet joé. El-d‘hai, ne ramb meit vo* lanté Doué, quêibamb perpet én è bresance, mirambé hourhémemeu, büiuamb eit-ou hemb-quin. Èl-(S‘hai, cannamb é vélationeu, non pas hemb-quin én ur bedein liés guel ur galon pur, maes ehuéé hobèr hun ol cevreu eil-ou. Kpspeciamb er Speredeii eurus-men, pèré e zon er Sacnt quetan; pedamb-ind liés guet ur gonfiance gùir; dihoallamb a hobèr poén dehaij én ur gouéhe èn ur pchèd benac; quer goùn Ita qnen douguetèl ma omb d’er fallanlé, ne Jièllamb qrteL doh-èmb secourieu, péré e elle ])0tU quer salvtisaveii-omb. es £N TREGOfiDYlD DE A VIS SANTAMBBB. SAKT JKKOM, BÈLÈG IIA DOCTOH. Er Sanl-men, péhani e zou quen lianabuet drd ol er bed dré è vertu, dré é benigen ha dré é zoctrin, e oé gi»enédicq ag er guér a Stredon, én lllyrie. É dad, hanhuct Eusèbê, e oé forh-piulmiq, bag e gonsacras lod ag é zannéaveit,gobér inslrugcin è vab. Jerôm e oé bet casset dVr scol de Rome, bag èl m’en doé ur sperèd luem bn parfaet, ean e avarnjas merbet, è spécial er studi ag el loquance. Monnet e ré peb sul guet ur ré benac ag é gompagnônèd de visitein Béyeu er Variirèd, rac er chonge ag er hourage en doé discoeil er soudaidèd-zc de Jésus-Chrouist, e ré grèd dehou de bialj<iuein en devolion. Ancoéliât e ras neoah a nebe-dicgueu en instructioneu 'santel en doé receuet guel é dud : er fal esampleu e hïièlé guet er scolarion aral e rasdehou ahandonnein è exel-„ ciceu devot. Jerôm e zas de vout Isen a orgaeil liag a vanité, ha héiie e ras è fal inciinationeu; ne gommettas quel, giitr-é, péhedeu bras; maes n’en doé quet mui er sperèd a hnmililé, pébani e zon er iondematil ag er grcchéueah liag e zou parlage disciplèd vérilable Jésus-Chrouist. üoué c ras dehou er bonheur d’btnn hanahuein, ha goudé en dout receitet er Vadient, Jerôm e ras rô a hhérhtaet, bag e gmninanc is a nezé ur vuhé a benigert, péhani nachihuas meit guet er marluie : pèllatc r