Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/612

é kr sjekt. ■ - ut Lèhieii-Santei, é jjéré é ina bet accomplis&et er mislérieu a liur sal-vcUigueali, e oé <luer hras, my oé gùélet bamtlé è arrilme é Betliléem hag é Jerusalem en tlud santélauag cn ol broyeti ag er bed. Er Sant e instrugé ehué*er vugulé vouauct} e oé reitdeliou de zessau é dougeancc Doué. Jeroui e gonduias énou ur vuhé poénius lia ruste merbet, bag é zis-ciplèile oé gredusde liélie é exnmp!eu. En abitandcd ag er vro*zé e vihué cliué èl crecbénion devot : er péb e ré d’en Doclor-men luret è creis é joé : « Er guéi*’. é péhani é m;i gannet Jésus-Chrouisiè zouhavaldoh nr# vorh ar er maczeu; en discoharnc ne gleunnt quin Irous, nameit er han ag er psalmeu. Ne verue de béh tu é troér, é cleuér ei labourêr doar, péhani, én ur gonduie é uraire, e ganne eu Atleluia; pé er medour, péhani e ziseùéhè ag é labourieu dré er han ag er psabneu. Chetu er retrted eñ doé choéget sant Jerôm, aveit ouilein, emé-ean, é béhedeu, én ur hortos dé er jugemuut. (Jaemér e ras dré breférance er gusque-mant grossiérran hag er vugadur vilan. Ne zaibré ineil bara gris ha lezeu, ha hoah é oé forh-distér er péh ezaibrc. Deustoud'é vuhé a be-nigen, Jerôm e oé tourniantet guet tuntatioueu cruel inemb d'èrburiset, p^ré e^droublé dalb-niaté sperèd. Penaus-benac ne cliervigé en tanta-tioueu importunus-cé nameit de rantein è vertu purroh, ind e ré neonh ileiiou hilleih a boén hag a cbagrin. Chetu nmeu penausé expli([ue ean> incmb è stad, él livre eu dès coinposet ar zangérieu er vuhé-men, aveit prouveiii ne vér quet, memb én deserb, ér rmez a zangér eit er salve-digueali. t Letgùéb, emé-ean, a Itoudé ma on én deserh, retiret pêl doh er bed, é Imvalé guet-n-eign neoah giiélet dirac-on er hornpagnpneaheu hag en divertisseñianteu caèr ern bné gùélet ém youanquis èr guér a liome! Er yuneu èn doè mileiunet oï me face; ha me inean, én ur liorv, péhani n’cu doé quet niui a duemdér, e oè losquet neoah dré en tan ag ur garantè criminel; rne lùcq e oé disschel ha déja marhue, ha me fal in-clinationeu e oè hoali berhuidant. L em hemérè erhousquet én drespèd d eiga, lieni boé eil golé nameit en doar. Mé enta pèbani en doé huin gondannet d’ur prison lihoèi dré er sponte e santen é raug jugeinanteu Dpuè, ne ren meil hirvoudein tlré ñ'elleu quet hum viretdoher chongeu vil ha disonest, péié em zourmantè iienib cesse. Me ol consolation e oè liuni duiel dob treid Jèsus-Chrouist ai’ er groèz, liag ou.ghibein gnet tneu dareu. l*et gùéli. eit féahein er hicq revoUei, en c mès-mé yunet siduinieti aniier ar vara ba deur! Pel gùéh en c rnès-mè eriet noz ha dé trema en uean, èn ur scoeiii hemb cesse ar me halon bet que ne idïgé guet Douè rantein d’eign er repos hag er peah. » Douè e bermelte m;i vèapruuetèbcé liés lidélité c servilerion. E» exelciceu-zèa benigen n'eu distroent (juet a zoh er Mtuli ag erScri-tur Sanlei, dc bchani è spècial é oé galhuei guet Douè, ha leinneiu e ras èn efled casj en ol tivieu e oè bet scrihuel rn è raug ar zocti in en Itis : troeit cn dès er Scritur sacret ag en hebrtis è lalm, hag cxprii|uet. en dès el livreu divin-zé, aveit gobér gùel ou homprenein. Scrihuet en dés hoah quement a livreu inenib d’en bèrètiquèd hag aveit djhiienneer Ue-ligion, ma bum gavèr souèhet, pe gonsiderèr penaus un dén é unan en dès gueltet gobèr cevreu qucr poénius, queu dia*z, hag e houlennéque-mentaamzér. .