Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/632

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

ER S/ENT. lïefltfiLion. £i pùéharai Jésus-Clirouisl, er Sanit ér lied-men e zou goalheta zrou-guen liuga boénieu, hag ou buhc e zou aliùu élal er bé. 31a?s hanahnem e rant penaus ou demeurance ér bed-men nen <lé meit ur perhindèd, hag en esperance fermeou dès <le vout recompaocet én nean, e ra dehni souffrein guet joé en ol trebilluu ug er vuhé-men. K’en dès è gùirionné nilra eurussoh aveit ur ln echén, péhanie espèrè er baraouis : enn e sclle en ol diangemanteu e arrihue ar en doar eu eil goudé éguiié, èl hoarieu bugalé, pcré ne véritant iiuet ma hum aflligeou na ma liuni rejoeissou a uilra. Déet er brezélieu d’hobér ol d’en doar creinein, quêment-cé n’elle ffuel lemel guet-n-eign er baraouis, a béhani é on èn gorto, mar câran JabouraL aveit er gounie. Cu dalli a mem bonbeur e zou guet Doué ha guet-n-eign : Douc nem abandonnou quet, ma nen ahandonnan queter hetan, Déet er beil d cm fersecutein, mé lium gonsolou dre en esperance ag ur vuhé eurussolién nean, Arlerh tout, mem huhé n’en dé (piet qnen bir, ne vérite quel ma labourein calz eii hi rnnlein eurus. ülen deulè* gnd, hum sùuet trema en nean : me halon, ne hii voudamb meit arleih er madeu éternel, ha ni e zisprisou en ol pligeâdurieu ha trebilleuaget* vulié-men. _ • Cr fondemant a hun esperance e zou goèd ha mèriteu Jèsus-Chrouist: hun péhedeu ne zcliunt quet huñ lurel cn desespoer : hurSalvérc zou marhuet eil-omb : coulante-é d’hun fardonnein. Goudé en doul reit <remb inereheu quer précius ag è garanté, a dra sur ne venne quet hur liolle. Labouramb enta guei grèd, liu ne goliamb quet courage. Pe revèlehé Doué d*emb è vehemb salvet, meit ma reheimb penigen durand tregond vlaia viihèe cbomeguel-n-emb, guelpcbéhjoé ne renonciehemb-ni d er pligeadurieu douijaii ag er vuhé, ar er ehonge-meu : me vou éiernéienianl eurus, niar continuan d’hobér erhal; car Jésus-Chrouist e lure penaus en liani e berscvcrou bet er lin, e vou salvet. Muiiezé n'hun nès inui meit un nombre distèr a zéieu de vihuein, ha nï e scùèhe c hortos er bonheur éternel! u EH BlllVÈD DÉ A VIS GOUlL-lllOeÊL. ‘ SANTÊS BRIGIl) PÉ BKRIIET, INTAKVÉS. Er Sanlès-men, guenédicqa Suèd, èn amzér ne oé hoah nameil croni-dur, e oé quer |iarfa?l ha quen devot, ma oé admirei guet cn ol. Ke vourré meil é cleuel conze a dreu santel, Ita n lté doc quin inclination meil aveit en exeldceu a zevotion. Ne oè rcuiercfuet èit-hi hanniag en delautcti c hùèlér ordinDerentanl ér vugalé. D*cn oaid a zèc vlai, er verhicg sanlel-men e asstsins én ui* perdègue arer Ilassion, ha hé halon e oé l>et quen louchet, ma las hé deulegad de vout dihue vamen a zareu. Jésus-Chrouisl eapparissas dehi en nozar-leih, goleit a houlieu hag a lioèd èr memh stad ma oé pe varhuas arer groéz. Ilaval oc guct-lii er hleuet c larct dehi: « Scllet-mc, mc merli » — * Pihue, e lioulennas-hi, en dès hou coal-drelteL èl-cé? * -— < Er rè, e rescundas Jésus, péré e zispri&c men gourhémenneu ha nen dtnt queitoucheidrè er garantée mès bctcit-hai.» Jamaes n’ancoéhasen effèd 8 GOUIL