Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/662

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

rn e ras er gïiéJèt fl'ni ïéannés tlal p én ur holiér ar nelii sïf^ne er groèz: gùelLtt e ras de hilleili a zrougueu aral, eit jiéi é en ol retnèdeu n'on tloé cherviget de nitra. Üoné e accortlas ehué <Jfé ser\itourés en donaezon a hrofajii; ha rein e ras cielii cHianaliuein en aur a hé marhue. ^nentéh èl ma cotiéhas ehm t IJedvige e vennas receu liè Sacreinaiueu delutéhan , deustou ne oé hoah apparance erbet a varhue. Durand hé hlinhuèd, Doué e rosdelii hanahuein hitieih a dreu, pèré u'hédoé quet jamies des-quet na cleuet guet hanni , ha Imm chervige e ras a nehai aveil rein d’er ré e zé d lii gùélet enaviseu necesséreit ou salvedigueah. « Ne cessas beta Itddehtiéhan liuannad a hobér inéditaiion ar Baâsion Jésus-Chrouist, aveithurn breparein d’er passage lerrible ag en éternilé. Merhueï e ras ér biai I24Ô, KeSJeilon. t Hum aba.ndonnèt a graen d’er gondui a brovidance Doué, beah resignet de guemenl tra e ai rilme guet*n-oh, èl in'en dès groeil santés Iledvige:

  • ll

heuh coutant aitau ag e volante santel : chelu azé er segrèd de vihuein eurus. Hoii volanté e vou perpet accomplisset, ma ne zesiret nitra na-nveii er péh e falle de Zoué. Mar seblantc d’oh ruste pé dihaittus er péh e arriliue guet-n-oh, (juemenl-cé e zou avantajus aveit hou inean. Doué , péhani elméle en amzèr de zonnet, e houér gùel eit-oh peira zou ne-cessér d’ôh. Liés c tesiret treu péré hou rantehé falloh: ret-é reftise d'ôh en ampoéson, pèhani e ellehé rein d’oher marhue, èl ma er refu-seoli d’ur liroaidur. Un dè liui e drugaiiévjuei providance adinirable en Eulrti-Doué en dout hou conduiet dré un hent, péliani e sehlante ()'oh rusle ha diaes, rac ne gomprenei quet hermen perac en hou treite Doné ér fse^on-zé. Doué e zou lion lad, mves mi tad liena garanté, ha péhani ne bermette nitra liemb n’en déavuntajuseilhousMlvedigncah, mar gouiet anlréein èn dcssein en dès ar-n-oh, lia hun lausrinein de vout coiiduiet guet-ou. 0 péli (juer consolant-é er iiùïrionné-men !■ Comprenei-hi èn Itou affiictionéu , ha soudèn hui e vou consolet.

ÏTÏ

ÏJN TRIHCÉUVÈD DÉ A V15 G0DII.'U1QUÊL, SAINT LUCAS , AVIÉLOUR. Er Sant-men , guenédictj ag er guér a Autioche, é Syri, e oé payan a gomrnanee , ha goudè en dout gi oeii é studi guel inour, e eselyas er me-dccine, liag éabiltael ér siance-zé e rè deliou bout clusquel liag isiimet, Larein e rér ehué é oé ur pônlour forh-abil. Maes (juentèh èl men doé liiim gouvei tissel d’el lézen a grechéneah, Lucas e labouras a.ol é nerh aveit pratiquêin er règleuag en Aviél. Dougue e ras altâu arégorv er mortelicatiou .ag er groèz én inourd'é vaeslre divin. Déja é oé ur scüir Aposlol bras-cè. Lucas ehèlias Sant Paul én é \oyageu ér Macedôine, ér Grèce, hag èr broyeu aral, hag er secour e ras partout de gonvertissein un nombre « t ^ 1 C' .. <14. é _ . _ _ --- .IV-. I I. yl I! L, ñ ^ n, i Art i^t« m /i L no O bi e ■jis a bayannèd. Sanl Paul c zesque d*emb cn hé lihéreu en istime bras ré ag er Sant-mèn, éu ur verchein penaus è ré iuour d’en Aviél, no