Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/776

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

‘ER S/ENT. <iré er goaï-sperèd» e laras deliou nezé: c Ilui e liotilenne mèn é ma en damezel Ilaudés; me venne larei dolt er hiiirionné : Haudése zou ur verh collet , péhani en dès hum abândonnet d'el liberiinage : bé ahuriemant ha hé buhé divordet en dès hun obliget d’hi hasse ar er msezeu, uveit cuhein sessoh en disinour c ra d’hé famille. » Tangui e gredas rai vuan er faus accusationeu-zé. ha monnet e ras guet é golér devat ei lèh è péhani é cliomé é hoér : hi havein e ras èial nr fetan é holhein hé diilad ha hi galhuein e ras dré lié hanhue; ntaes Ilaudés, péhani n'en hanahué quet, e gommanpas ridôc abèn dfhé zy. Tangui e grède muyoh-mui e ma caUus è hoér hag é mü er méh-é e ra dehi téhe én é raug, Ilidôce ras ar hé lerh, ha goudé m’en doé lii attra-pet, quer furietèl ma oé, ean e ras dehi gueté glean un taul quererihue aiihé horv, ma hi dibennas. Tanguie houlennas nezègueten amisiort peb sorte buhé e gonduié Hatnlés, hag ol en dud-cé e laras dehou, en dnr én ou detdegad : Handès,emé-ind, eoé ur verh parfaet, ti" verhsantel ha devot: en ol e oé souéhet é hùèlet er batianUetadmirable guet péhani ésupportè outrageu hé mammég. Er voès cri-zé hi zretté èn ur fjeijon indigne : ne oé quet assès eit-hi hé dout laqueit Haudés èr maez a dy hè zad ha hi davaeet ar er msezeu, hi e refusé dehi en daibrein hag en ivet, ha neoah er verh santel-zé ne oé occupet meilguei hé exelciceu a zevo-tion ha guet en oevreu a viséricorde : deustou ma oé lud carguet d’hi spial, ne vanqué queta soulagein er heurerion a guement ma ellé. » Tangui, pe gleuas quement-cé, e varhuas casi guet en anquin. hag er glaharen doé : gout eras assès nezé é oé bet trompet d'è vammèg, a bé-hani é hanahué neoah er malice hag erhaz c zougné d’é hoèr. Ketornet d’er hastel , én ur anlréein ér sale, ean e gavas é dad , haghum durel e ras quentéh élal é dreirl, èn nl laretdehon guet hilieih a zareu : * Mè-é hott mab Tangui, méritein e ran ermarhue, ê tnn a lahein guet men dourne prope Ilaudés, me hoér muyan caret.» Galon e oè bet aflliget-bras dré nn neuétèd quen triste, hag en ol dud ag en ty e oc quen alHiget èI-d’ou : er vammêg hemb-quin e ziscoè bc joè ha hé lioutantemant. Uu-rand ne oé cleuet meit cri-foi'h ha hirvoudeu ér hastel a Urémazan, ïlnudès e barissas ér sale, é péhani é oé hè zad , hé brér ha hé mammèg. IVezé er Sanlés e rel>raichas d’hè mammêg hé zreiüoureah ha hè dalle-digueah estrange, hag e annoncas dehi penaus, a pe ne venné quet hnm gorrigein, Doué e yé d*hi funissein én ur momand. Én effèd, quenlé!i er voès miserable-zé e oé bet qiieméret guetun droug cov quercrihue, ma sortias ol hè boêlleu a nelii, ha couèlie e ras marhue ar nehai, Haudéslium adressas nezédoh hé brèrTangui hag er honsolas, én ul larel dchoii: * A pe huèsridetar melerh ha me Iaqueit d'er marhue, n’hou hanahuen quet, lia m’en goêd innôcant, sciiillet dré liou lourne , e grié déja vangeance dirac trùn en Eutru-Uouè ; macs goudé ma mès hou liana-huet ha gouiet pihue-é en dès hou solilet de gommettein en torfaet*cè , me mès pedet Doué eit-oh, ha supliet e mès é Vam santel d’obtenein hou pardon ha de durel er bunition ar hou mammèg.» Tahgui, péhani e oé quer sconlet ma oé haval doh un dén marhue, e guemérasun tamicg courage hag huni daulas doh treid è hoér eit goutenne pardon guet-hi. Er Santès e rantas hè sperèd de Zoiié, ardro er blai 54o. Er miracleu groeit ar hè bé dré hé interccssion e ziscoasassès er bouvoér hè doè èn nean étal en Eulru-Doué. .