Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/783

1 AVÉKD. --- SAPiT F.LJER, KSCOR. ”63 én ullaltourïUén « suile, e;m e vùut; liés en ilé é galon Lrema Doué dré bedenneu l»ei ie. maes gredus ha herliuidaTit. Clolajr. rouéa France, e gieuys conze ;tg é al)iHoet, iiag er hargnas d’hobér dehou ul latjour forli-dùes, de laret-é, ur gadoer goamisset a eur hag a ziamandeu précius. Kl*:r e ras el luhour-zê è berre amzér lia caérroh hilleih eiien desseiu e oé bet diseoeit dehou. Cobér e i"«s memb dihue gudoer, é lêh uuan, ag en eure oé bet iournisset dehou. Er Houé, souéhet-brns pe hùétas nl laltour groeit (juer bnan ha <|iier caèr e ad-miras hoah davantage modesii er Sant, eit péhani c quemeras quement a istime, ma ras dchou madeu bras hag un tv caèr é Paris. ErSant, eit quement-cé, ne cessas quet a kihonrat âr é vichér hag a bratiquein é cxelcicen azevotion. Pe labouré, ul lïvre e oé, perpet diguéor dirac-l-ou, lia liés é latilé é zeuiegad ar nehou aveit hum instrugein ar lèzen Doiié liag eit hum unlretf nnein én devotion. É stale e oé cargtteL a li-vreu devol, ha tremeinee ré él lectnr ul lod vad ag é aur/ér. Dougue e ré ur ciliee rusle édan é liabid, péhani e oé simple ha grossiér, hag ur gorden liés-mate chervigédeliou de hrouis. Ke oé sorn erbel de cha-rité é quevér er heurerion. Pe houlenné un estran benac ty er Sant, é oé laret deliou : < Quêrhet ér ru-men, él leh ma liùélehet ur vanden peurcrïon, a-hont é maé dy. * F.laer e vagué bamdé hilleih a nehai, ou chervigé ean-meml) hag ezaibré ou restageu. Yune e ré liés deu pé tri dé lerh-oh-lerh. Douguet-bras oé ehué eit paiein rangon er gaptivèd, hag a pe houié é lelié boul giierhet sclavéd én ul lèli benac, ean e ye d enou hag e brené liés beta candar un dro. Er Sanl e ranté deha.i ei liherté hag e ré dehai er choége de retorne d'ou hro, pé de chome guet-ou, péd'htini dennein ér hovamleu. Pezavajé er lïoué d‘er lilasi]ue, ne voulge quet bet que ne oé acliihiiet é exelcieeu a zêvolion. Jamaes ne sorllé ag ê dy hemb pedein ha hemb gobér signe er groéz, hag er lietan ira e ré én uranlréein, e oé pedein, Elaer e ras ag é dy nr hovand mer-lièd . é péliani éoé het gùclet heia tri-hand léannés : goljér c ras sehuel ilie Smit-Paul, péhani e zou hermen nn iüs paraes n Baris, Ergonfiance vras en doé er rouc Dagobcrt ê furnés hag é vertu er Sant-rnen, e ras dcbou er hasse é caliléa amhassadour de gavouél Ju-dicaèl, roué a Vretagñe, aveii laquat er peah étré en eu ranleleah. El«r hum apùittus ag égominission guet mèlalionen ol. Dagobert, pé-hani e venné luim chervige a nehou eit affatrieu a gonsèpuance, e hou-lennas m'en dêhé prestet sermant a lidélilé dehou. Er Sant, guet eune avonnei inemb de hourhémen Jésus-Chrouist, péliani e zihoenñe adouiet liemh necessité, hmn excusas guet en ol liumilité possible. Er lïoué er pressas hoali a retorne : Elaer, péhani e zougé olïancein Doué, pé dis-pligein d’er Roué, hum latjuas de ouïlein, Er Prince e gomprenas assès nezc peiac é refusé liâg hum gavas quen assuret ag é lidélitê èl a pen déhé groeil dehou en ol sermanteu. En Escoh a Noyon e zas rle verhuel : en dud a ilis hag er boble e hou-lennas sanl Elaer âveit ou btigul. Er Sant htim zihuennns a hùellan ma ellè; mses én drespèd d*ézareu ha d'é o! raesonnieu, obligel oé bet de reecu en Urheu sacret, ha goudé-zé épé bet sacret êscoh a Noyon. Elaer ne chaugeas quet nilra cn c kipon de vihuein, pé quéntoh, crestfuein e ras hoali é bentgenneu hag é vcilleu. Discoein e ras er inemb hiimilité, er membsperèd a beuranté, er mcMiib grèd eit en orseson^er memb ca-