Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/791

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

At AYÊND. ----- S4NTKS RAHrtK, CUÉniMÊS tU IIAHTIR^S. 77o lnïg avpit snlve<iigire:ih en ineanrteu. 0 pêli qner pomtiuaMe ha péh qnen avaulajns-é »r‘ i*eirw<l groeit gnet xtn ininntton ha diKposilioneu mad ! tnou c conite Douédoh er g.ilon: éuou, pèl duh trous er hed, é eleuér e voeh santel: énou é seùille é ln aeeeu guet mui a abontlance ar en rnean. Peguement a dml e zou antréet én hent ag ei? salvedtgiteah di é voyñnd ur retraM mad. Margùêlet enta ur ré benac, péré ne venl quel giiel ag er rcirsed , nialeur dehai! Ket-é n’ou dès qnet hi groeitguet en disposi-tioneu requis hu necessér. j' «-nrrïTTrTnsTrs: ER BUARVÈD DÉ A VIS EJI AVÈJfD. SANTÉS BARllE, GUÊKIIIÉS UA MAKTIRÊS. Er Sanlés-men , péhani e zou inouret guet un de\otion particuliér én ilisgrec ha latin, e oé guenédicq ag er gttéra Nicomcdi hugen doé het er maleur de vout gannet é creis er Jjayannnge. IJé znd , hiinhuet Dios-cor, péhani e oé ur payan barbnrha tser merbet, en doé lii hemé.ret ê caz ha hi dathas, a balamor de guement-cé, rrmfermclabud lié youanqiiis èa un tourig. Baibe, én hé solitud, èl m'hi rloé ur sperèd excellant, e zas de hanahuein er vanité ag er bed hag er folleah a supersiitioneu er l>a-yannèd, badré ur brovidauce spéciaï, cavouéle ras er moyand de vout. inslruget ar vislérieu er Fé. Origéne e scrihuas dehi én hé frison lihérieu caér, aveit expliquein dehi er gùirionnéeu ag ellézen a grecljéneah hag aveil hi accourageiti de souffrein guet resignalion de volanté Doué er goal dieltemanteu e receué a Jjerh hé famille. Diar nezé, Barbe e gon-duias ur vuliédevotha santel, ha quemére ras memb er resolulion de chome perpel gùértiiés. Tremeine e ré ol héamzérén orseson : héhalon lia hésperèd e oé Jiernb cesse joéntet doh Doué. Ué inean e ôé carguet a gonsoiationeu spïritue), ha bourrein e ré muyoh én é frison eii n’hi détié groeit é palaes en Ampcleur. Hé ziid, pe gletias lareté oé crcchénés, e nntréas èn nr furi quer liras doh-l-hi, ina saillus ar nehi èl ur bleye arraget ar un avnd iñno^ant : ht stleigeal e ras dré er ijJeiui ha hi zretlein e ras én nr fieijon quer barliar,: ina oé 11 u eune hi gùélel. IVhimi goutantas quei hoali a guement-cé : Dioscor, péhani e oé un anemis bras d’er grèchénion, ha dré er haz es-tiange en doé dol) ê verh, e yas d’hi disclteriein d*er goarnour, éo gorto m’endéhé groeitdehi renonciein d’er l'é, pé in’en déhé bet ean-memb er Jjligeadur barbar dViigùéleié verhuel écreis en tourmanieu. Er goarnonr e ras d*er Santés comparissein tlirac-t-ou , hag e gonzas a guetan doh-t-hi dré gaér, aveil hi ungageiñ d’adorein douéèd er ran-teleah : er Santés, goudé hi dout rescondel guel courage n’ellé adorein nameilgùir Doué en nean Jiag en doar, e gonzas dehouag ergùirionnéeu ag er Fé guet quement a nerb, ma ôé souéhet en ol doh hi lileuet. Mïês . er goamour, guet eune a goJle é gargue hag a gouébe é mulgriEce cn ampeleur Max!mian, e ordrénas quentéh rna vché l)etdispennet*hé horv guet ivineu hoarne. Duranil un tourmant qnen horrihle. Barbe e sâué hembcesse hé deulegad irema en nean, èn ul laret: « Me. Salvèr, hui pèhani e hanahue en dôn a gaion mab-dèn, gout e rei penaus me hant ne gâre meit-oh , ne zesire meit-ob, hag è Jaquan cn-oh Uemb-quin me ol gonfiance: pligeèt guet-n-oli me secoure ér hombat-men e anduran aveit hou cloêr, ha ne bermeltet quet ma vou fèahel hou servitourès. *