Pajenn:Le Crom - Buhé er Sænt, 1839.djvu/801

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

8 AVÊWD. -- COUtL A CONCEPTiON ER IMJÉRIItÉS VARI, 78â o ras éoou (jueoiGii droug , deustou n’hi doé mui souffiet nitra a hondé puar blai. Pe oé bet lamet er relégueu, en imur e zivirasa lié deulegad. Cltai loiie e houleunas ma vélié bet laqueit er relégueu beta tair gùeli ar liê deiilegad, hag en dairvèd giiéli, 1jt e lafas é liùélé. Én eJTèd er giiélèt e oé bet rantet dehi ér memb niomahd, ha diforhe e ré en ol treu e oé tro-ha-lro dehi. Stouyein e ras eil lrugairéquaten iiani cndoé gùeüeii dehi, liag oi er ré énou jjresunt e joéntas ou fedenneu guet hé re, Hen«vion. I£r Santês-men en f!oé laqueit é Doué Iié ol esperance, hu Douée ras dehi neili iia courage dezüiuenne doh hé zad, péhani e venné agraen hï dimcein. üsperet ê Doué, maes eiiué douget-ean :en hani cespère hemb dougein e za de vout paressus : en ïianr e zouge hemb esperein, e gouche èn desespoèr. Doué e zou ïnad, ean e venne hou sulvein : péh ur chonge consolunt! Doué e zou juste, hag eau e elle liou tannein : pèh ur ehonge capable de scontein! Men Doué, me zouge libu justice, mâes contiancè e mès én hou madeleah. M’espère toul ér vuhé-men a hou madeleah Infirii hag er gloèr éterne! èrvutié aral. Ven dè quet ag en dud, r‘en dé tpiet a me sperèd ,a me labour , a me amièd é esperan mem honheur, mies, a han-oh-hui, men Doué , é péiiani en e mès Iaqueit me ol esperancé. Wen dé quetehué er madeu , er pligeadurieu hag en inourieu e esperan a liou tiberalité; men Doiié, n’esper:my, ne zesiran , ne houlennau meit hou crscce santel : reil-d’eign hou carantè : lamet guet-n-eign en ol ma-deu ag en doar , lia me vou rai gôuiañt bu rui pinhuiq. pjtPC 0 fl EAfl .... ... ^ raïWïïinnr mïTFv ir b <r s *mnr ü SL fi £ £ JÜLJt JUU SL £ SL k ï iï Tnnry ïïnrtf mr £N KIUVÈD EJÊ A VIS Eft AVÈ*\D. GÜUIL A GO.VCliPTlON ER IIUÉRIDÉS VAl». K'en dé quet henib raeson c recommande demh en llis inomciti er gouil-men guet ur joé vras ha guet un devotion drès-ordinser; car ag en ol gouiiieue viramb én inourd’er ilùérhiés suntel, n'en dès hannigloriussoh hag ugréuploh dehï aveil cn hani e iuouramb hinihue, péliani e zoti en dé ag en untré e ras ér bed er hurran merli e zou bei liag e vou jumics ar en doar. Ag er momand (juetun nia oé bet conceuet, JMuh-Doué e gonsideras eu diguité ihuel, de bèhani é oé Mari galhuel: chongeal e ras èn hunhuc douce, èn hanhue sucret a vam e zeüè dougue un (lè, ha hi sèllct e ras dré gucinent-cé guet coinpla:sarice. Aveit è hlocr propc, ean e vennas hi rautein digne a nehou. È1 uia oé élré hé digosté è teliè (juemér ur hoi v hag uu inean haval doh hur ré, ean liè goalhas ag é faveurieu caêrrau hag e ' scïiillas ar nehi é zonauzônueu er ré prècinssan. Mari e elle enta larct guct m ui a ratson eit tsaïe : « Doué en dès men galhuet a zrebl cov me iintm ; ran en dès het clionge a me lianlme , a pe oèn Uoali étré hé di-gosté. > Mab-Doué hidestïnus, ag er momand (pielana hé honceptioñ, eit donnet de vout é dabernacle. Pe ordrénas Douè d’er juivèd balisseln dehou un lample é Jenisalem, pebéli purlsel ne houlerinas-eu» a zivout etlabour-zé? Deb trae oé bet réglet hag eit en dud hag eit en daimè iler gobér. David, deustou pèh quer sautel oc, n'en doé qucL bet permission de labourut eit er bâtisse- 781 BCflÉ