— 141 —
————
Diskennet out er be, Bleimor, arôg an oad,
Evit difenn ar Vro skuilhet ganid da wad ;
Ha da gousk a zo don, mab meur an dud a vôr,
Dindan douar Arvor,
Eur groaz ven keltîek o terc’hel d’id éñvor.
Trouz ebet en dro d’id nemed klemm ar môr braz,
Pe richan eun evnig o kluda war da groaz,
Pe mouez aveliou Breiz o vont dreist ar vered
Kañvus ha glac’haret,
O hirvoudi noz-de d’o barz muia karet.
Debret koan, deût an noz, mab dén an em astenn
Da gemer e ziskuiz ; ha seulvui m’eo bet tenn
Ha kalet e zevez, seulvui, pa vê dizoc’h,
E tiskenn pounneroc’h
War e zaoulagad faez ar zioulder hag ar peoc’h.
Te, Bleimor, zo bet kriz da zevez penn-da-benn :
Merket a vihanik vid eur gwall blanedenn
Ha deut e-touez an dud dre dor ar baourante,
Ne c’heus tanvaet gantê
Nemed tristidigez, ankén ha c’hoervente.
|
