Benn eur pennadig amzer e tiskennimp, barzed,
Lec’h ne vo ken na kanet, na gouelet na c’hoarzet :
Tolet hon bec’h a goste, levenez pe anken,
Ni vo aet da ziskuiza, na vimp ket aman kén.
Lapoused a richano bravoc’h evit biskoaz,
Kleier ar vadeiañchou seder a zono c’hoaz ;
Gliz war vleuñ a zivéro takennig ha takenn,
Ni, barzed, en hon gwele na glevimp netra kén.
’Us d’hon fenn ar vugale c’hoario dibreder,
Tud yaouank a dremeno karantek ha tener,
En hon be tud glac’haret a c’hoantaeo diskenn ;
’N hon c’halon-ni, kenvreudeur, netra na fiñvo kén.
E pep gouel, e pep pardon vo kendalc’het atao
Sonadeg ha kaniri, koroll ha jabadao,
Marteze deus hon gwerziou vo kanet c’hoaz zoken ;
Dén n’evo zoñj ouzomp-ni, ne vimp ket eno kén.
Met, ma tigouefê, ziouaz ! da Vreiz beañ mouget,
Trôet en Gall hon mibien hag hon lorc’h en moged,
Koueet hon yez, hon brôad en ankoua da viken,
Ni n’hon do ket da ouela… ne vimp ket eno kén.
