Per e hano, poanius e stad,
Na c’hoar na breur, na mamm na tad ;
E-unan o c’honid bara
Boe ma renê e zaouzek vloa.
Kenta tro ma savas gantê
Kôz birvidik ar garante,
Oant o tistrei gant eun hent don,
War dro kuz-heol, diouz eur pardon.
An de-se gant eur grenadenn
Per a zisplegas e bedenn :
« En hano Doue, Marc’hared,
« Lâret-hu d’in mar am c’haret ? »
Ha Marc’hared, tost da sempla,
’Gemeras he mouez izella
Evit respont : « Ya, me ho kar
« Muioc’h vit dén war an douar. »
« — Mad ! emê Per, — m’ho kar ive
« Dreist kement tra ’grouas Doue ! »
Hag o c’halonou grenê c’hoaz
Pa zigouejont e-tal eur groaz.
Eno, daoulinet, war o le,
Dorn an eil e dorn egile,
E toujont n’o dijê biken
Nemed eur garante hepken.
Prest goude, Per a gemeras
Hent houarn Pariz, ar gêr vraz,
En zell da zistrei pinvidik
’Rôg eureuji d’e garedig.
