M’ho suppli, kristenienn, da brestan ho silanz
Da zelaou ur c’hantik a zo a gonsekanz :
Buhez ur feumeulenn am euz antreprenet
Da zont da ziskleria aman en brezonek [1].
Holl raned ann dour-dous deut da gonsideri,
Gant ho mouez triomfant bemdez o fredoni,
Pere lavar d’ann holl, er bed antieramant,
En em gonvertisan, eo arru ’r jujamant !
Houma ’zo ’r feumeulenn euz a huël ligne,
Hag a deuz kuitaët noblanz ha kalite ;
Hag a deuz kuitaët noblanz ha kalite,
Wit dont da di hi moereb da vesa ann denved.
Houma ’zo ’r feumeulenn euz a huël ligne,
Hag a gane bemde d’hi denved, er mene ;
Hag a gane bemde d’hi denved, er mene,
Kantikou d’ar Werc’hes, en enor da Zoue.
Ur marc’heger iaouank, o tont euz ann arme,
Hen euz klewet hi mouez o kanan er mene,
Ma ’n euz pedet he baotr da vont da gomz out-hi,
Na wit goud piou a oa ’r giz-ze o fredoni.
— Demad, merc’hik iaouank, meurbet e kanet ge !
Na eo ket c’hui a dle bout gant ann denved-ze.
Duhont war ann hent-braz ’ zo ’r marc’heger iaouank,
Hen euz klewet ho mouez ken kaer, ken ravisant ;
Hen euz lavaret d’in donet beteg aman,
Un dezir braz hen euz ’teufac’h da gomz gant-han ;
Ma mestr ’zo un den brao, hen euz aour hag arc’hant,
Kement a blij d’ez-han a ve rentet kontant. —
— Ho ! salv-ho-kraz, aotro, ho adres a zo mad,
Ha koulskoude n’eo ket henvel euz ho tillad ;
Ho tillad a zo brao, manifik alaouret,
C’hui a zeblant beza un trompler ar merc’hed.
’Wit on d’ vezan el lann o vesan ann denved,
Me n’an ket evel-se da c’heul ar C’hallaoued ;
Ewit-on da veza el lann o fredoni,
Me n’an ket evel-se da c’heul tremenidi. —
- ↑ Ce premier couplet m’a tout l’air d’une formule moderne appliquée à une vieille chanson, un de ces lieux communs qu’on rencontre fréquemment dans les productions contemporaines.
