P’arruaz ’l lizer er Bot-Ilio [1],
Oa ann dansou o vont en-dro.
— Demad ebars ar maner-ma,
’Nn aotro ’r Markiz pelec’h ema ? —
— Ar Markiz ’zo et d’ann arme,
Ar Varkizes ’zo ’n hi gwele ;
Baleit goustadik dre ’nn ti,
Gant ann aoun rag hi dishuni ;
Gant ann aoun rag hi dishunfec’h,
Ter noz ’zo banne n’ deuz kousket. —
— Pa ’z eo kousket peder noz ’ zo,
Brema-soudenn m’hi dishuno. —
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
— Dalit, Markizes, ul lizer
Digasset dec’h gant ho preur-kaer ;
Gant ho preur-kaer, breur ar markiz,
A zo prisoniet en Paris. —
— Petra ann torfed ’n euz-han gret,
M’eo komt ar Chapel prisoniet ? —
— Torfed a-walc’h hen euz bet gret,
Paj ar roue gant-han lazet ;
Lazet gant-han paj ar roue,
En he brezanz, gant he gleze !
Brassa mignon ’n doa ’r roue Franz
Hen euz lazet en he brezanz! —
Ar Varkizes a lavare
D’hi c’hocherrienn hag en de-se :
— Laket ’r c’harronz war veg he goch,
Ma ’z iefomp da Baris fenoz !
Ur c’houec’h ugent lew, pe war dro,
’Zo tre Paris hag ’r Botilio ;
Pa skuizfe dek marc’h bep kammed,
D’ Baris fenoz me renk monet ! —
Komt ar Chapel a c’houlenne
A brison Paris, un dez oe :
- ↑ D’après M. de La Villemarqué, et ses raisons me paraissent bonnes, ce serait Bodigneau, maison noble des environs de Quimper ; mais mon chanteur tenait pour Botilio, en Pestivien (Côtes-du-Nord).