— Oh ! ia sur, eme-z-hi, mad hallet kredi-ze,
Me n’am euz tam repoz nag en noz nag en de. —
— Petra ann traou hudur ’zo ouz ho tiou-skouarn,
Iffom dac’h ho pisaj, ho treid hag ho taouarn ? —
— Holl serpanted ’nn ifern am devor de-ha-noz,
N’am euz ket digant-he ur momet a repoz ;
Ma zreid ha ma daouarn, ma izili ’samblez,
A zo ’vel un houarn o tont euz ar forniez ! —
— Laret d’in, ma mestrez, na ve ket a voïenn
Da dont d’ho delivra a boaniou ann ifern,
Gant iün hag orezon, pedennou mad laret,
Aluzon d’ar baourienn, oferniou selebret ? —
— Iünou, orezonou, pedennou mad laret,
Na reont met kreski poan un ine daonet. —
— Adieu ta, ma mestrez, pa ’z eo red partia,
C’hoant ’m euz d’ho ambrasi wit ar wes diweza ? —
— Salv-ho-kraz, servijer, wit-ze na refet ket,
Rag gant tan ann ifern c’hui a ve sur dewet. —
— Adieu ta, ma mestrez, pa eo red partia,
Me ’reï h’ gourc’hemenou d’ho c’hoarik bihanna. —
— Oh ia, ma servijer, oh ! ia, na vanket ket,
Grit ma gourc’hemenou, ha deuz ma feurz laret,
Na vo ket familier re gant ar galanted,
Gant aoun, siouas Maria, na ve iwe daonet ! —
Kanet gant Mari-Job KADO, paourez koz.
Kerarborn, 1844.
