Me ho ped, merc’hed iaouank, m’ho ped hag ho suppli,
Pa eet da Sant-Jakes, na et ket re disousi ;
Pa eet da Sant-Jakes, na et ket re disousi,
Merc’h un ozac’h a-feson ’zo bet laeret ’vont di.
Merc’h un ozac’h a-feson o vont di ’zo bet laeret,
Gant tri soudard iaouank, da gas d’ar Serrasined ;
Met ho defoa lâret n’ vije ket ofanset,
Ken a vije bet seiz vloaz ’n touez ar Serrasined.
Pâd ur seiz vloaz è bet Louisaïg o kana ;
P’oe achu ar seiz vloaz, ’komansaz da oela ;
P’oe ar seiz vloaz achuet, da oela eo komanset,
Hag ar Serrasinn braz neuze ’n eûz goulennet :
— Lâret d’in, Louisaïg, petra eo ar sujet,
Ann deïo-all a kanec’h, ha bremann a oelet ?
— Petra ’ve d’in, eme-z-hi, ha na oelfenn-me ket,
Hirie ez on kristenez, ha warc’hoaz na vinn ket…
O klewet mouez paourienn ma bro, ’zo ’n toul ann nor,
Faminet gant ann amzer, hag o c’houlenn digor !
— Digoret d’hê, Louisaïg, lâret d’hè dont en ti,
Roët gwinn-mad d’hè d’eva, bara-gwenn da debri.
Ha pa oa Lousaïg euz ho diservija,
Hi ’welt he muia-karet bars ar penn huëlla :
— Terrupl bras, eme-z-hi, as kavan ifrontet,
’Tont ama d’am gwelet, mesk ar Serrasined !…
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Hag hi o vont d’ar jardinn, en aviz hen gwelet ;
P’arruas er jardinn, ez oa manet kousket…
Hag hi o vont d’he c’hambr, hag o tigas gant-hi
Pewar ugent kouvert arc’hant, ho ambarki.
