P’hec’h a Marc’harit da vouit dour,
Hec’h a ’r forban braz d’hi zikour :
— Roït d’in ho pod ha m’hen dougo,
Gant aoun mastari ho koeffo.
— N’ho pet ket dammant d’am c’hoeffo.
Tric’houec’h dousenn ’zo anezho ;
Tric’houec’h en lienn Hollanda,
Ha kement-all en batista.
— Marc’harit Charlès, d’in lâret,
Ho kalon d’in-me a rofet ?
— Ma c’halon d’ac’h na roïnn ket,
Rag ewit den-fall na on ket.
’wit-on da vea muntreres,
Euz ma c’horf n’on ket pec’heres.
Mar an ganec’h indann ar c’hoad,
Me a renko kaout ur gobr mad ;
Eva ur pintr bemdez a wad,
Hag a wad den, gouveet mad ;
Ur c’huitel arc’hant alaouret,
’Wit c’huitellad ma mignoned !
Ma è honnont ar Charlezenn,
A c’huitelle war bouez he fenn ;
Ha na è ket ur zeblant vad
Klewet ’r Charlezenn c’huitellad.
Ar Charlezenn na wie ket
’Oa he zad a defoa lac’het,
Ken a oa gwelet he voned,
War benn unan ar forbaned…
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
