Setu perak, kerkent ha ma oue en em gavet e Blois, o velet pegen digernez, pegen dizakr oa ar zoudardet, ar plac’h iaouank a c’halvaz buan he beleg : « Tad, emezhi, red eo ma teufe hon tud da jench buez. Klaskit dioc’htu eur banniel vraz gant Hor Zalver e kroaz varnhi, ar Verc’hez gloriuz Vari ha sant Ian en he gichen ; livirit neuze d’ar veleien all en em voda ganeoc’h en dro d’ar banniel-ze. »
Pa oue digaset ar banniel, pa oue bodet ar veleien en dro d’ezhi, Jeann a ieaz en ho zouez ; sevel a reaz neuze he mouez, komz a reaz gant an oll galloud e doa hi, kenta mestrez an oll zoudardet, hag e lavaraz : « Me fell d’in kaout kristenien, ha kristenien ebken dindanon ; rak-se, kement hini en deuz c’hoant da vont ganeomp d’ar Zaozon, a dle, da genta, ober eur gonfession vad. Ar veleien a zo ama, brema, a zelaouo ar re o deuz c’hoant da dostât ouz ar zakramanchou. » Ha Doue a gennerzaz komzou ar verc’hez iaouank, ha kalz euz ar zoudardet a deuaz da gaout ar veleien, da reseo an absolven.
Kement tra a c’helle dougen d’ar pec’hed a veze difennet stard gant Jeann. Hag ar zoudardet-se a deuaz da veza tud dishenvel euz ar pez oant araok ; dont a rejont kalz anezo da veza kristenien vad, leun a fizianz e Doue, laouen o senti oc’h an ursiou roet dezo, laouen o vont da ober gant Jeann eul labour zantel meurbed, da gas ar Zaozoun er meaz euz ar Frans.
Epad ma renke an traou en arme evit brasa mad ar vro en eur rei ar peoc’h d’ar c’houstiansou, Jeann a zonje er Zaozon, hag a gase d’ezho eul lizer bet skrivet var he urz e Poitiers, d’an 22 a viz meurz. Setu ama al lizer-ze, evel ma oa bet great :
