Ann hini a weler o tec’het rak ar varn,
A zo louz he ene, mar d-eo neat he zaouarn.
Ann hini zo karet ar gwella da bried,
Mar d-eo fur, oberiant, eeun hag eaz he spered.
Ann holl, bihan ha braz, a c’hell paka spered,
Ha dibaot eo kaout skiant, dre boan ma n’eo prenet.
Ann ozac’h, e pep tra, a dle bemdez skouer vad,
D’he c’hrek, d’he vugale, penn-tiegez d’he diad.
Arabad eo kredi kement tra a glever :
Dibaot ar wirionez ha stank eo ar gevier.
Arabad kaout abek e persiou ar re all,
Eun aoun na ve kavet enn-omp gwaz da damall.
A-raok lenn enn envou, sell e-kreiz da galoun ;
Eno dall ar stered gant tarsiou ar mor doun.
A-raok alia, roit skouer d’ho map ha d’ho mignoun,
Ha neuze ho komzou a vroudo ho c’haloun.
A-raok staga gant-hi, gwelit pe labour zo,
Rak goude kaout re vec’h, divezad e vezo.
Pajenn:Milin - Furnez ar geiz.djvu/14
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ