Thiarmael, eskop Dol, o veza he glevet eunn droiad, a gavaz he vouez ker kaer ha ken dudiuz ma c’hoanteaz he velet. Kaout a reaz ann doare anezhan ker brao ha m’en doa kavet he vouez, ha raktal her c’hemeraz enn he di evit he lakaat var ar studi. Thurian ne c’houlenne ket guell, hag a boaniaz kement da zeski ma oue heb dale habil aoualc’h evit beza belek. Neuze e oue hanvet da zuperior var ar glouer iaouank ; rak bez’ez oa dija evit ann holl eur skouer a bep seurt vertuziou.
O velet gant pebez aked e rea he zever er garg-se, Thiarmael her choazaz goudeze evit he vikel vraz ; lod a lavar zoken e sakraz anezhan eskop abarz mervel. Ar pez zo sur eo Thurian a oue eskop e Dol goude maro Thiarmael, ha gouarn a eure he eskopti gant karantez eunn tad ha ne glask nemed mad he vugale, ha gant furnez eur pastor hag a zo bepred var evez gant aoun na ve taget he zenved gant ar bleiz. Tremen a rea ann deiz o kelenn ar bobl, hag ann noz o pedi Doue.
D’ar mare-ze ez oa er vro eunn dijentil, he hano Rivallon, hag en doa nevez lakeat ann tan enn eur gouent, ha devet anezhi, iliz hag all. Sant Thurian a ieaz var he droad betek maner ann dijentil-ze, a ioa o chom c’houec’h pe zeiz leo dioc’h Dol. Rivallon a oue mantret oc’h he velet. « — Aotrou’nn Eskop, emezhan, petra ra d’eoc’h beza deuet keit-ma var ho troad ? » « — Den fallakr, eme ar Zant, c’houi a c’hoar aoualc’h. » Neuze e rebechaz he dorfed d’ann dijentil gant kement a nerz ma en em strinkaz Rivallon d’ann daoulin enn eur c’houlenn pardoun, hag enn eur lavaret oa prest da rapari ar gaou en doa great ha da ober evit he bec’hed ar binijenn a vije roet d’ezhan gant ann eskop. Ar Zant her c’houndaonaz a berz Doue da ober eur binijenn galet epad seiz vloaz, ha da zevel eur gouent hag eunn iliz nevez e plas ar re m’en doa lakeat ann tan ennho. Ann dijentil a zentaz, hag a renaz hiviziken eur vuez a skouer vad.
Ar miraklou a rea sant Thurian a greske c’hoaz ann doujans hag ann istim o doa ann holl evithan. Eunn devez edot o kas d’ann iliz korf maro eur plac’h iaouank.
