vet hano euz ar vadelez a ziskouezent e kenver ho breudeur paour ha reuzeudik, a reaz Siriak avieler.
Mes eunn nozvez e ouent paket o kas boued d’ann darbarerien, ha raktal e ouent koundaonet da labourat eveldho. Hogen, Siriak, Larg ha Smaragd n’oa ket aoualc’h d’ezho dougen ho beac’hiou ho-unan ; dougen a reant c’hoaz beac’hiou ar re all, ha dreist holl, beac’hiou ar re a ioa dija sempl ha kabac’h. Gant ann dra-ze e vezent ato laouen e kreiz ho foan, ha ne ehanent da gana meuleudiou ann Aotrou Doue.
Ann impalaer Maksimian, o veza klevet petra reant, a ordrenaz ho zeuler enn eur prizoun tenval ; mes eno Doue a roaz da Ziriak ann donezoun a viraklou, hag eur maread tud klanv a oue pareet ganthan enn eur feson burzuduz.
Ann impalaer Dioklesian en devoa eur verc’h, he hano Artemii, hag a ioa eat ann diaoul enn he c’horf. Eunn devez, ann diaoul a lavaraz dirak ann impalaer ne d-aje ket euz a gorf ar brinsez nemed galvet e vije var al leac’h ann avieler Siriak. Dioklesian a lakeaz kerc’hat ar Zant dioc’htu, ha Siriak, o veza erruet e kambr Artemii, a gomzaz evelhenn ouz ann drouk-spered : « — Enn hano Jezuz-Krist, me ro urs d’id da guitaat korf ar brinsez-se. » « — Merk d’inn eta eur plas all, eme ann diaoul, mar ec’h euz c’hoant ez afenn kuit ac’hann. » « — Deuz em c’horf-me mar gellez, eme ann avieler. » « — Ne c’hellann ket mont enn da gorf-te, eme ann drouk-spered, abalamour m’ema siell Doue varnhan. » « — Mad, eme Ziriak, hast affo neuze kuitaat korf ar brinsez-se, evit ma vezo ive e stad da reseo ar Spered-Santel. »
Kerkent ann diaoul a dec’haz kuit enn eur iudal. Kerkent ive Artemii a anavezaz ar virionez euz ar relijion gristen, ha Siriak he badezaz dirak he zad hag he mamm goude beza he c’helennet egiz ma’z oa dleet. Evit rekoumpansi ann avieler santel, Dioklesian a roaz d’ezhan eunn ti e Rom, hag enn ti-ze e vevaz eur pennad e peoc’h asambles gant Larg ha Smaragd ; rak ann daou-ma a ioa bet laosket ive da redet dre urs ann impalaer.
