hano-me ; mes bez dinec’h ha dienkrez : gant sikour va gras e vezi treac’h d’ann holl boaniou-ze. »
D’ar pemped devez, e oue kaset adarre dirak ar gouarner. « — Ac’hanta, eme Antiokus, great oc’h euz ho sonj da zavetei ho puez ? » « — Jezuz-Krist eo va buez ! » a respountaz Agapit, heb lavaret netra ken. Var gement-se ar gouarner a ordrenaz he skourjeza evit ann eil guech, ha dispenn he gorf holl gant ivinou houarn. Goudeze e lakeaz ar c’hristen kalounek etre daouarn eur barner all, he hano Amaz, hag ec’h en em dennaz he-unan e kostez al Ligurii, var digarez ober eur gefridi bennag.
Amazaoue krisoc’h c’hoaz e kenver Agapit eget n’oa bet Antiokus. Da genta, e reaz golo he benn gant glaou beo, hag epad ann amzer-ze, ar Zant a lavare : « — Peger brao e vezo kurunenn ar verzerien var va fenn goude ma vezo bet devet evelse ! » Goudeze e c’hourc’hemennaz staga anezhan a-istribill, hag he benn enn traon, azioc’h eunn tan hag a deue moged fleriuz diouthan. « — Anat eo, eme Agapit enn dro-ma, ho furnez c’houi ne d-eo nerned moged louz. » Rei a eure urs erfin d’he skourjeza evit ann drede guech, ha da skuill dour bero var he c’houliou. Neuze ar Zant a lavaraz d’ezhan : « — Gouezit, den didruez ha fallakr, n’oc’h euz mui pell da veva ; abarz nemeur e viot stlapet enn ifern da ober koumpagnunez d’ann diaoul. » erkent e kouezaz Amaz divar he gador, hag enn eur goueza e torraz he c’houzoug.
Antiokuz, o veza klevet petra ioa c’hoarvezet, a goundaonaz Agapit da veza draillet ha debret gant al loaned gouez. Mes ar re-ma ne rejont nemed lipat he c’houliou gant ho zeod, hag ober chalantiz d’ezhan gant ho lost. Unan euz ar vourrevien, he hano Anastaz, en em ziskleriaz kristen var ann heur o velet ar mirakl-se, hag a resevaz ive ar gurunenn a verzerenti a benn tri devez goude. Mes ar re all a jomaz bepred aheurtet enn ho dallentez, hag a zibennaz erfin ar Zant d’ann 18 a viz eost euz ar bloaz 275.
