Evit guir, Andre a oue eur goall baotr enn he vugaleach hag er penn kenta euz he iaouankiz, ha goulskoude n’e ket skoueriou ha kenteliou mad a vanke d’ezhan euz a berz he dud. Mes ne oa den evit he lakaat da zuja. N’en em blije nemed oc’h ober haillounerez; ne garie nemed ar c’hoari, ar chase, ann ebatou, ha n’edo nemeure chal gant ar relijion ha gant offisou ann Iliz. He dad hag he vamm a ioa nec’het-maro ganthan : aoun o devoa na raje fin fall.
Eunn devez, o velet ne furea tamm dre ma kreske enn oad, e c’halvchont anezhan da vont d’ho c’haout; mes hen, e leac’h senti, a respountaz dre gomzou divalo ha divergount. Neuze he vamm a lavaraz : « — Mad, Andre, sur, te eo ar bleiz am euz huvreet ennhan. » « — Pe seurt bleiz? » a c’houlennaz ann den iaouank souezet. Var gement-se, he vamm a gountaz d’ezhan ann huvre e devoa bet enn noz araok m’oa ganet, hag er memes amzer e lavaraz d’ezhan oa bet goestlet d’ar Verc’hez ganthi ha gant he dad.
Ar c’homzou-ze a skoaz eunn taol pounner e kaloun Andre, hag epad ann noz varlerc’h ne reaz nemed sonjal er Verc’hez. « — O Mari, emezhan, p’e guir ounn d’ehoc’h, hiviziken me a vezo bepred fidel d’ho servich, mes pedit ho Mab Jezuz da gaout truez ouzinn ha da bardouni d’inn pec’hejou va iaouankiz.
Antronoz, edo mintin-mad var bennou he zaoulin dirak imach ar Verc’hez enn Iliz ann Tadou euz a Urs karmes. Ann daelou a zirede puill euz he zaoulagad. He bedenn a oue hirr, ha pa zavaz ac’hano, ez eaz var ehun d’ar gouent da c’houlenn beza resevet etouez ar venac’h. Ar superior hen resevaz goude beza bet asant he dad hag he vamm, ha kerkent e chenchaz buez a-grenn: ar bleiz a ioa deuet da veza oan. Andre a ioa neuze o ren he c’houezek vloaz.
Evit guelet ha delc’her a raje mad, ann Tadou hen lakeaz da genta da ober al labouriou distera euz’ ar gouent; evel: da skuba ann ti, da ziouall ann or, da zervicha taol, da voalc’hi ar skudellou er gegin. Hogen, foug a veze ennhan oc’h ober al labouriou-ze. Evelato ar pez a garie dreist peb tra oa pedi ha beza sioul.
