c’her ha beza aketuz da iun d’ann deiziou merket gant
ann Iliz.
Heb kounta ar grasou-ze a zell ouz ann ene, ar skapular a ziouall ive ar c’horf dioc’h meur a zanjer, hag avechou zoken dioc’h ar maro. Oc’h ped n’en deuz ket miret da veza devet e kreiz ann tan, beuzet e kreiz ann dour, lazet e kreiz ann emgann ? Enn amzer Loiz XIII, roue Frans, eur zoudard a bakaz eunn tenn fuzuill enn he stomok var eunn dachenn a vrezel. Mes ar voul a bladaz var he skapular goude beza treuzet he zillad all, ha n’en devoue drouk ebed. Loiz XIII, o veza bet test euz ar mirakl-ma, a gemeraz dioc’htu ar skapular, hag ar roue Loiz XIV, he vab, a reaz eveldhan.
Ma n’emaoc’h ket c’hoaz e breuriez ar skapular, hastit buhan mont ennhi. Tud ar bed a vez foug ennho o tougen eunn dra bennag da zelc’her sonj euz ar re a garont, ha c’houi, kristenien, o pefe aoun pe vez o tougen ar skapular enn henor d’ar Verc’hez, ho mamm ! E pe leac’h eta ema ho feiz hag ho relijion ?
r zant-ma a ioa ganet e Rom, hag a oue lakeat er skol
gant ar vistri habila ha santela euz he amzer ; rak
he dud a ioa pinvidik-braz, ha tud a zoujans Doue oant
ive. Pell oant bet heb kaout bugale, ha mar o devoue
erfin eunn heritour, e c’heller lavaret e oue hema ar
frouez euz ho fedennou hag euz ho aluzennou. Rak ne
ehanent dac’houlenn ar c’hras-se digant Doue, ha bemdez
e savent teir zaol enn ho falez evit rei da zibri d’ann
dremenidi, d’ann intanvezed ha d’ann emzivaled keiz,
ha d’ann holl dud klanv hag ezommek.
Ho mab a ioa bet hanvet gantho Aleksis, hag o veza n’o
