Ar ger mad am oa clevet. Ar zoudart ne lavaras ger ; ha me a c’houlennaz outhan :
— Netra a nevez ?
— Netra, nemet em eus clevet bremaik eun tamik trous varzu duhont ; hag e tiskueze din an hent ma voan deut dreizhan.
— N’em euz guelet den, eme ve, mes laca evez, rag al lamponet-ze n’eus ket da fiziout enho.
— Bezit dizoursi, araok ma teuint tost din-me ! Me ho anavez dioc’h ar c’hoez.
— Mil bomb ! me zo dare da vervel gant ar sec’hed.
— Ofiser, setu aze va c’hocoen.
Efa a ris diou c’houzougad guin ardant ; ar pez a roas buez din, rag eat oan diners.
— Bennos Doue, camarad, ha noz vad.
— Noz vad, va ofiser.
Me a ioa fouge enhon o vont ac’hano, hag a c’hoarze dindan va mourrou. Vardro eun dek goard all a gaviz evelse, oll em lesjont da dremen gant va ger : Salo eo ar Republik.
Ia, ma o divije gouezet, ne ket me da viana eo a vije bet salo. Muia aoun am boa neuze eo na vije deut an deiz araok ma vijen digouezet e penn va beach, rag anavezet e vijen bet marteze dindan dillad an ofiser. Hogen dont a riz abenn euz va zaol, ha va c’hrevidi a voue great evel m’en doa lavaret din tad ar victor.
Digouezet e lost lenn ar c’hastel coz, en em guziz etouez ar raoz, evel a ioa lavaret din. Neuze gant va boz ha va ginou e ris seis guech hou ! hou ! hou ! cri ar gaouen.
Ar botred n’edont ket pell, kerkent ho c’hleviz o tont hag ar c’henta am guelaz, a lavaras :
— Evez ! eur glas !
— Eur glaz ? Jakez ar Faouet, eme ve, n’em ana-
