— « Ho tad, Doue r’hen pardouno !
Ah ! na pebez den « Comme il faut, »
Henvel mil hoc’h outan, m’hen tou ! »
— « Savit ganen var laez, aotrou, »
Eme baotr ar mezer raktal.
Ha setu me pignet er stal,
Ha great d’in, mar plij, azeza ;
Hag e kendalc’hen da gounta.
— « Ya, m’hen tou, c’houi eo mab ho tad,
Fri ha genou ha daoulagad,
N’eus kemm ebed evit eur gwel,
Ha da c’houzout c’hoaz hoc’h henvel.
Sell, pa zonjan — livirit d’in,
Ha n’eo ket maro ho tintin
Katell fri kamm ? »
Katell fri kamm ? » — « Nan Doue r’he miro,
Eme C’houlc’hen. »
Eme C’houlc’hen. » — « Rozen ar vro
’Moun-me ’darre, oa Katellik
Hag eur bebren satordallik,
Eur plac’h vrao. Eveldi, Goulc’hen,
Ez hoc’h ivez mistr ha laouen.
Mantrus an henveledigez
A zo en ho kerentiez !
Sac’h an dïen, kredi a ran
Gwelet ho tad pa ho kwelan.
Ken henvel-poch ez hoc’h ho taou
Ha ma ’z eo daou lomm dour, m’hen tou.
— Ar c’heaz a zen hag a roê
E kred d’an neb a choulenne :
Sal’ e vije kalz eveldan,
Doue r’hen pardouno breman ! »
PRIMEL
Ker fin ha c’houi n’eus den ebed
O lakaat e dreid var ar bed.
