LAN
N’eo ket echu va c’hontadenn :
Lez ac’hanon ma ’z in da benn.
P’am boa flouret eus va gwella
Ha tommet e galon d’eza ;
Pa weliz penaoz e c’houeze
Gant e gorvad lorc’h ha fouge,
Setu me gwella ma c’hellen,
Ha trei d’ezan va c’hrampoezen
« Satordallik, a liviris
A grenn. Pebez mezer fetis
Ho peus aze, ha krenv ’vel ler !
Daoust hag e gloan eo ho mezer ? »
— « E gloan eo sur, eme C’houlc’hen,
E gloan va denved eo zoken. »
— « Hen ! gwelet a rafec’h, ’moun-me,
O lakaat kresk en e fouge ;
C’houi ’ oar anezi ’vel ho tad.
Eürus an neb ’zo a ouenn vad !
Mes tapet oun ganeoc’h, Goulc’hen,
Braoïk brao a bouez hoc’h higen,
Rag bremaïk, o tont eus ar gèr,
Ne zonjen ket prena mezer ;
Ha breman, pa welan hen-man,
E sav ganen c’hoant d’her prenan.
Kant skoed am boa en aour melen,
Tost ho pezo an drederen,
Her gwelet mad a ran : Biskoaz
Netra d’in kement a blijas.
Red e vô d’eoc’h d’in gwalennan
Pemp pe c’hweac’h gwalenn anezan. »
— « Feac’h, aotrou Lan, eme C’houlc’hen,
Lorc’h ennan a leiz e groc’hen ;
