— Pedet am eus ac’hanoc’h, emezi, ha n’eo ket bet mat d’ac’h selaou ma feden ; en em droet am eus warzu Jezuz-Krist hag an eus selaouet ac’hanon. Et d’ar gêr breman, mar gallet.
Ne oa ket bet falvezet gantan chom dre gaer, red e oe d’ezan chom dre heg. Sant Gregor a lavar d’imp e reas Doue kentoc’h diouz ar c’hoar evit diouz ar breur, abalamour ar c’hoar eo he devoa pedet gant muian a garante, ha dirak Doue, seul-vui ver karantezus ha seul-vui e ver galloudus.
An de war-lerc’h, ar barr-amzer fall a oa paouezet, hag en em dennjont pep-hini d’e gêr ; mes tri devez goude, Beneat a welas ene e c’hoar, dindan furm eur goulm, o sevel en barr an nenv.
En em deuler a reas d’an daoulin, da veuli Doue eus e drugare en kenver e c’hoar, hag o vezan roët da anaout he maro d’e venec’h, e tigemennas d’eze kerc’hât he c’horf hag e zebelian er be a oa toullet evitan. Hen e-unan ne vevas nemet daou-ugent devez goude, hag evelse, ar breur hag ar c’hoar, a oa bet epad o bue o sperejou unanet ken-koulz en Doue, ne oe ket dispartiet o c’horfou, kennebeut, gant ar maro.
Doue an eus krouet an den evit karet, ha n’eus netra ken talvoudek d’an den evel bezan karet. Etrezek hon zad hag hon mamm eo e tigor ar c’hentan bleuniou karante a ziwan en hon c’halon, hag ar garante-ze a zank ken dôn he griziou, ma n’hallo biken netra dont a benn d’he diframman.
An tad hag ar vamm a gavomp soublet war hon c’havel eo o deve merkou kentan hon zeneredigez. Ma’n eus Doue roët d’imp breudeur ha c’hoarezed, an eil plas a zo d’eze en hon c’halon. An natur hen goulenn, ha Doue hen goulenn ive, rak ma ’n eus gourc’hemennet d’imp karet an dud holl, zoken, hon enebourien, n’eus ket gourc’hemennet d’imp o c’haret kement ha kement ; hag hen e-unan, epad ar blaveziou a dremenas war an douar, e oa darn, evel e Vamm, an Itron-Varia, sant Yan ha santez Mari-Madalen, hag a oa tostoc’h d’e galon evit darn-all.
Ar breudeur hag ar c’hoarezed ne dlefe bezan netra goest, da lakat yenien da badout etreze. Ha koulskoude, siouaz, n’eo ket evelse-e c’hoarvez ! Alïes, an tad hag ar vamm o deve ar rann-galon, arôk diskenn er be, da welet o bugale o koll o danve, o amzer hag o zilvidigez en breujou, a dremenfe buhan awalc’h alïes, panevet m’en em gav tud-all d’en em veskan er pez na zell ket oute, hag elec’h lazan an tan, ne reont, dre o c’homzou, nemet e c’houezan gwasoc’h-gwaz.
Tud evelse zo milliget gant Doue, rak piou a dle en em glevet war an douar-man, ma n’eo ket ar re a zo liammou ar gwad o skoulman aneze an eil ouz egile ?
