Da ze ar Pantekost, ar Spered-Santel a gargas Mathias eus e sklerijen hag eus e nerz, mes diês eo gouzout en petore bro ec’h eas an abostol neve d’embann ar C’hêlou mat.
Ar pez a ouveer hepken, hep mar ebet, eo e skuilhas e wad, dre garante evit e vestr, goude bezan roët d’ezan, epad meur a vla, e holl amzer, e holl nerz hag e holl ene.
Baronius a lavar e oe, da gentan, hanter-flastret e gorf a doliou mein, e oe staget goude-ze ouz ar groaz hag erfin dibennet.
Kaout c’hoant da vont d’ar baradoz, n’eo netra ; an holl o deve ar c’hoant-se. En em lakat en penn an hent da vont d’ar baradoz, n’eo netra : an holl, de pe de, a ra eur gammed bennak. Kenderc’hel da vale war hent ar baradoz, eno eman an diêsan, ken bresk ha m’eo kalon an den, ha ken skanv ha m’eo e spered. Ha koulskoude eun dra red eo ; anez, n’eus silvidigez ebet.
« An neb a lak e zorn war lost an alar, eme Hon Zalver, hag a dro da zellet war e lerc’h, n’eo ket dîn da vont d’ar baradoz. »
Red eo derc’hel, ha penôs, nemet o tôl evez hag o pedi ?
I. — Red eo tôl evez war gement benveg an eus roët Doue d’imp, evit e anaout, e garet hag e zerviji, abalamour ma c’hallomp gant ar benviou-ze, ober awechou labour fall.
Red eo tôl evez war hon spered : arabad hen lezel da redek aman hag a-hont ; arabad hen lezel dibreder.
Red eo tôl evez war hon c’halon. Mat eo he c’haout war an dorn, gant ma vezo an dorn-all warni. Arabad d’ar grouadurien kemer enni gwech ebet ar plas a enor ; hennez zo da Zoue.
Didalve eo klask tôl evez war ar spered ha war ar galon, ma lezer gant au daoulagad frankiz da welet pep tra, gant an diskouarn, frankiz da glevet pep tra ; gant an teod, frankiz da lavaret pep tra ; gant an daouarn hag an treid, frankiz da vont en pep lec’h, da gemer pep tra ha d’ober pep tra.
Red eo tôl evez war ar vignoned fall a gaver war hent ar vue, « bleidi kri, eme Hon Zalver Jezuz-Krist, hag a deuio davedoc’h, gant eur c’hroc’hen danvad war o c’hein ».
Red eo tôl evez war an drouk-spered, tad ar gaou, ne glask nemet c’hoari troïou kamm d’an den, evit e jachan gantan d’an ifern.
II. — Tôl evez ’zo mat ; tôl evez ’zo red ; tôl evez n’eo ket trawalc’h ; red eo ive pedi. Heb ar beden pemdeziek, ne gendalc’her ket !
Ar beden a zo d’ar c’hristen ar pez m’eo e zioueskel d’al lapous. An dioueskel a zo, mar karet, eur bec’h d’al lapous, mes eur bec’h int hag a gar dougen, abalamour ma talvezont d’ezan da zevel dreist fank ha pri an douar, dreist drez ha spern ar mene, etrezek an heol a vale en oabl glas ha splann an nenv. Evel ma kar al lapous e ziouaskel, e tleomp karet ar beden ; hi ive a dalvezo d’hon ene da zevel ha da nijal dreist hudurnez hag ankeniou ar bed-man, betek trôn an Otrou Doue.
