n amzer-ze, e vije stlapet eus an arme ar zoudarded kristen. Bezan e oa daou, Nikandr ha Marsian, hag a gavas gwell koll o renk en arme roue an douar evit en arme roue an nenv.
Dimezet oant o-daou, ha ne oa ket gwall bell c’hoaz, zoken, aboue m’oant bet badezet. Ar gouarner Maxim a reas o digas dirak e lez-varn hag a glaskas ober d’eze kinnig ezans d’an doueou.
Daria, gwreg Nikandr, a oa war al lec’h.
— O ma fried, emezi, diwall da nac’h an Otrou Jezuz-Krist ; na ret ket, en han’ Doue, ar pez a c’hourc’hemenner d’ac’h.
— Penn fall ma ’z oc’h, eme Vaxim, perak ho peus c’hoant da welet ho kwaz o vervel ?
— Evit ma vevo gant Doue da virviken ! emezi.
— Skuiz oc’h gantan ’ta ? eme ar gouarner.
Ar gomz dismegansus-ze a reas d’ar gwad birvi en kalon Daria.
— P’eo gwir e kemeret ac’hanon evit ar pez n’on ket, grêt eta d’in mervel da gentan evit Jezuz-Krist, ma ho peus ive urz da gondaoni ar merc’hed d’ar maro !
Ar brezel ne oa diskleriet c’hoaz nemet eneb ar zoudarded kristen.
— N’hon deus urz ebet hag a zellfe ouz ar merc’hed, eme Vaxim, rak-se ’ta, n’az pezo ket da c’houlenn ; koulskoude, ec’h i d’ar prizon.
Pa oe êt, Maxim a glaskas c’hoaz dont a benn eus Nikandr. Heman a respontas e oa kristen. Neuze, ar gouarner a droas ouz Marsian :
— Ha te, Marsian ?
Marsian a respontas :
— Ar pez a lavar ma c’hamarad, m’hel lavar ive.
— Neuze, eme Vaxim, ec’h efet d’ar prizon, ha hepdale, nemet chench a rafec’h, ho pezo tôl ar maro.
Eur miz goude, e oent digaset adarre da gaout ar gouarner.
— Nikandr ha Marsian, eme Vaxim, amzer ho peus bet d’ober ho sonj ; sentet eta ouz urziou an impalaered.
