— Petra, emezan, dirazon e kredez ober gwap eus gourc’hemennou hon mistri !
Hag e c’halvas ar mab henan, Janvier ha, dre bromeseou ha dre c’hourdrouzou, e klaskas ober d’ezan kinnig ezans d’an idolou.
— Diskiant eo da aliou, eme ar pôtr ; furnez an Otrou Doue am harpo, hag am graio goest da vezan trec’h da bep tra.
Kerkent, ar barner a roas urz d’e skei gant gwial ha d’e gas d’ar prizon.
Felix, an eil eus ar bôtred, a deuas neuze e dro : « Arabad d’it kredi, emezan, e c’hellfez diframman karante Jezuz-Krist eus ma c’halon, nag eus kalon hini ebet eus ma breudeur. »
Raktal e oe grêt d’ezan en em denn.
An trede, Philip, a deuas : « Ar re, emezan, a ginnig ezans d’an doueou a vezo kastizet da virviken. »
Pa oe pellaet, Silvan, ar pevare, a lavaras : « Ar re a ador an diaoulou a gouezo gante er maro hag en tân a bado da viken ! »
Eur wech kaset Silvan d’ar prizon e oe digaset Alexandr : « Me, emezan, eo servijer ar C’hrist ; hen anzao a ran a c’henou ; stag on outan a galon ; hen adori a ran heb ehan. »
Goude Alexandr, Vital, ar c’houec’hvet, a gomzas : « An holl doueou a zo diaoulou, kouls hag ar re a ador aneze ! »
Goude Vital e oa tro ar zeizvet, Marsial : « Oh ! emezan da Bublius, ma ouezfec’h ar poaniou a zo, er bed-all, o c’hedal ar re a ador an idolou ! Ar re ne anzavfont ket eo Jezuz-Krist Mab Doue a yelo holl da dân an ifern. »
Publius a roas da anaout da Vark-Aurel penôs oa tremenet ar prosez. An impalaer a roas urz raktal d’o lazan en doareou dishenvel ; ar mab henan a oe lazet a dôliou skourje, an eil hag an trede a dôliou baz, ar pevare a oe tôlet eus uhel war e benn d’an traou, an tri yaouankan a oe dibennet.
Felisite a welas he seiz mab o vervel hag a oe dibennet he-unan, pevar miz goude. Lavaret a c’heller eta e oe eiz gwech merzerez, rak maro pep-hini eus he bugale en devoa grêt kement a boan d’ezi hag he maro he-unan.
