O welet anezan goullo, e teuas d’ar red da zigas ar c’helou d’an Ebestel hag e tizroas adarre d’al liorz, ha ne baoueze da ouelan, abalamour ne oa mui korf he mestr el lec’h ma oa bet laket.
Epad ma ouele, e plegas hag e sellas er be. Hag e welas daou êl, gwisket en gwenn, a oa azezet el lec’h ma oa bet gourvezet korf Jezuz, unan en plas ar penn hag eun all en plas an treid.
Lavaret a rejont d’ezi :
— Gwreg, perak e ouelet-hu ?
— Abalamour, emezi, o deus kemeret ma Otrou, ha n’ouzon ket pelec’h o deus laket anezan.
Goude bezan lavaret an dra-ze, e tistroas war he c’hiz hag e welas Jezuz en e zav, hep gouzout oa hen. Jezuz a lavaras d’ezi :
— Gwreg, perak e ouelet-hu ? Piou a glasket ?
Hi, o kredi oa perc’hen al liorz, a lavaras d’ezan :
— Ma ’z eo c’houi eo ho peus kemeret anezan, leveret d’in pelec’h ho peus hen laket, ha me hen c’haso ganin.
Jezuz a lavaras d’ezi :
— Mari !
Ha hi, o tistrei, a lavaras d’ezan :
— Rabboni ! da lavaret eo : Otrou !
Jezuz a lavaras d’ezi :
— N’eo ket mat d’ec’h touch ouzin. An hevelep hini on bepred, rak n’on ket dizroet c’hoaz da gaout ma Zad.
» Et da gaout ma breudeur ha leveret d’eze : « Pignal a ran hepdale da gaout ma Zad hag ho Tad, ma Doue hag ho Toue. » [1]
Mari-Madalen he devoe evelse an enor dispar da vezan, da gentan, o welet Jezuz-Krist savet eus a varo da veo.
Goude ma pignas Hon Zalver en nenv, e oe harluet gant he c’henvroïz, hag e teuas d’ar Baum Santel, da gichen Marseilh, da dremen an tregont vla divezan eus he bue ; eno e kastizas he c’horf dre binijennou skrijus hag eno e tremenas, evit mont da welloc’h bro, da welet ha da glevet adarre he muian-karet.
An disteran tra a stok ouz an den a ra d’ezan kouezan. An den, daoust pegen bras lamm a c’hall kât, a ve kinniget bepred an dorn d’ezan da zevel, gant Doue ; gwaz a ze d’ezan ma chom da vreinan en hudurnez !
- ↑ Sant Yan XX.
