Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 110 —
Ken a venne al loenik kez,
E padje n’hanv hed he vuez,
E parje ann heal binniget,
Hag e vleunje ar prad bepred.
Na daolit ked ar mean gant-han,
Ann den zo dievez vel-t-han.
Pad m’eo iaouank, iac’h ha laouen,
Piou wel erru ar gozni ien ?
Setu deued ar goan kri,
Gand dend-Genveur[1] dindan he fri,
Ann avel a groz gant kounnar,
Ar glao a zilav ann douar.
Loenik Doue, na ganez mui ;
Krena ra da holl izili,
Krena gand naoun ha paourentez,
N’ez teuz med eunn ezen vuez.
II.
Mond a ra, mantred a enkrez,
Da di he nez-amezegez,
Eur verienen flour vel eur go,
Ar binvidika euz a vro.
— « Iec’hed doc’hu, ma itroun vad !
(Ar bevien geaz zo deread.)
» Enn han’ Doue, ma zikouret,
» N’am euz ken, er gear, fulen voed.
- ↑ Aiguilles de glace qui pendent aux toitures des
maisons.
