Pajenn:Quellien - Annaïk, poésies bretonnes.djvu/110

Ur gudenn ez eus bet e-ser adlenn ar bajenn-mañ
93
MA C’HALON A VREIZAD ZO LEUN A VELKONI



Lar d’in, belek ar Roc’h, savet ann eonen
D’he muzello digor, hag en lammaz war-benn
Lar d’in, me rai he finijen,

Ma hano pe gant keun pe gant fae marteze
’N he feden diveza, distaget hec’h ine,
Ma hano-me gant keun pe fae.

— Klevet ac’h euz, maouez, ’pad nozvez ar c’hanvo
Huanadi ar c’horf paour goude ar pedenno,
Klevet ac’h euz he c’houlenno ;

’Vel eur gourgammik tan neuze ann ine kez
Gwelet ac’h euz o klask dre ann ti he farez,
’Vel eur gourgammik tan, maouez.

— Chomet hec’h unanik ’barz ann arched en raz
Oll dud ar c’haon pa oant dastumet en hent braz
Chomet hec’h unanik, siouaz !

Eur garlantez spern-gwenn en he gwele gant-hi
Kleuier, ec’h euz koachet dindan pemp troatad pri
Eur garlantez spern ha lili.

Ha pa zarrjoud ann nor d’ann abarde, kleuier,
Oar he be eur verc’h treut, treut, pe eunn elik
Pa zarrjoud ar vered eberr ?