» Plus encore je vous aimerai, — si vous voulez venir avec
moi dans mon pays. »
— « Il y a deux haquenées dans l’écurie, — l’une est pour vous, l’autre est pour moi.
» Partez avec elle, quand vous voudrez, pour votre pays ; — j’ai des garçons qui vous conduiront.
» Allez avec elle dans votre pays, quand vous voudrez ; — l’argent pour y aller ne manquera pas.
» Quant à mon fils, vous ne l’aurez pas, — celui-là aura le choix des Jeunes filles. »
Petite Louise Le Roux disait, — quand elle montait sur sa haquenée :
— « Le plus grand chagrin que j’ai à présent, — c’est que mon fils demeure ici ! »
Petite Louise Le Roux demandait, — en arrivant chez sa mère : — « Bonjour et joie à tous dans cette maison. — Qu’y a-t-il de nouveau céans ? — Un repas de noces, je crois ?
Daou ankane zo er marchosi
Unan zo d’hec’h, unan zo d’in.
Hag et gant-han pa geret d’ho pro,
Me em euz potred hag ho kaso.
Et gant-han d’ho pro pa geret
Arc’hant da vont na vanko ket.
Met evit ma mab n’ho po ket
Hen-nez nevo ar choaz euz ar merc’hed.
Louizaik ar Rouz a lavare
War gein hec’h ankane pa bigne :
Muia chagrin am euz breman
Ec’h eo ma mab a chom aman.
Louizaik ar Rouz a c’houlenne
Enn ti he mamm pa-n-arie :
Bonjour ha joa holl enn ti-man,
Petra neve a zo aman ?
Banket eunn eureud a gredan.