Pajenn:RBV 1873-2 p286-297.djvu/6

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
291
le grand juif.


Quand elle passait par Pontorson, — son cœur fit un éclat :

« Vous êtes cruel comme un bœuf » — puisque vous ne pleurez pas en le passant.

» Vous voyez cependant ma haquenée — qui s’agenouille avec moi.

» Mais, dites-moi, grand Juif, — ne suis-je pas près de votre maison ? »

Il y a cent lieues d’ici Paris, — cent lieues plus loin est le pays du Juif.

Le grand Juif disait — à sa mère en arrivant chez lui :

— « Voilà que j’amène ici — la plus jolie fille que je trouve. »

— « Pourquoi ne pas la laisser à son père, — si elle n’est venue de bonne volonté ? — Je lui vois des larmes dans les yeux. »


————



Pa voa o tremenn Pontorson
Ec’h eure eur strak he c’halon :

« Kri oc’h c’houi evel eunn ijen
Pa na welet euz hen tremen.

Ha c’houi welet ma ankane
O vont d’ann daoulin koulz ha me. »

Mez, Jouiz braz, livirit d’in
Ha n’oun ket erru tost d’ho ti ?

Kant leo a zo c’han da Bariz,
Kant leo tu all man bro ar Jouiz.

Ar Jouiz braz a lavare
D’he vamm er ger pa-n-arie :

Chetu deut gan-in aman
Brava plac’h iaouank a gavan.

Perag n’he lezel gant he zad
Mar n’eo ked deut gant he grad vad ?
E man ’n dour war he daoulagad…