Pajenn:Ricou - Fablou Esop, 1828.djvu/127

( 123 )

Da vroutta’n tyn ; an alec glas,
O deveus cals muyoc’h a vlas.
Mæs hi ne c’hoante qet ober
Evit beza e gomso caer.
Fall, emei, e intantion
Ha carget deus a dromplezon.

Sans moral.

Ar sans demeus ar fabl a so
Da zivoal eus fals conseillo ;
Evel m’e devoa resistet
Ar c’haor, e diou scouarn zerret
Eus ar c’homso laret dezi
Gant al leön e c’hinimi,
Ha cousgoude en apparanç
E voaint mad bras a gonseqanç.

————

FABL 104.

Ar C’hornif.

Eur c’hornif e devoa zec’het ;
Eur podat dour e deus cavet.
N’aille qet tapout da effa,
An dour ennàn re don e voa.
Esze a eure e derri,
Mæs galloud a vancqe dezi.
En toez ar sablen e clascqas
Bily munut, (hac e cavas),
Gant e beg ebars da deulel,
Da lacqât an dour da zevel.