— « Chesus ! emezañ, ur gwalleur a zo c’hoarvezet ! Lom a zo o veuziñ !… »
Displegañ deoc’h ar gounnar a yeas ennañ, pa welas e vag o vont buan d’an traoñ, gant tizh an dour, a vefe un dra diaes din. Fuloret, satanazet e oa. Hopal a rae :
— « Va bag ! va bag ! A ! va bag !… »
Ha Lom a hope diouzh e du :
— « Sikour ! sikour !… »
— « Stankit ho kenoù ! Lom, pa ne vefe nemet gant ar vezh, » a lavare Job.
« Bremaik parrez Lotei a glevo hon istor, » a soñje-eñ.
Yann a rede a-hed ar stêr war-lerc’h e vag ; Job war-lerc’h Lom ha Lom ne ouie mui na pelec’h e oa na war-du pelec’h edo o vont.
— « Va bag ! va bag ! » a rae Yann.
— « Peoc’h deomp ! ’benn ar fin, » eme Job. « Setu aze ur ganaouenn : va bag ! va bag ! N’eo ket deoc’h da soursial outi hiziv peogwir eo bet paeet deoc’h… »
— « Paeet ! Paeet ?… »
— « Ya, hanter-kant lur am eus roet deoc’h bremaik. »
— « Mes, paotrig, va bag a dalvez tri c’hant lur. »
— « Tri c’hant ar vag hag hoc’h eus bet ar front da c’houlenn hanter-kant diganeomp evit un devezh labour pe zaou ? Sell ! me ’garfe ez afe dreist skluz ar Prad-Hir, ha goude, da foñs ar stêr. Laer brein ! »
— « Laer ! me ? »
