Ofret gant fae. Gortozit ma rin ul lamm dañvad evel ar re all.
Hag en doa kilet ha kemeret tizh, hag e oa o vont da lammat dreist an tan, pa welas en tu all bizied forc’h Yann Arc’hant, troet ouzh e du ha prest d’e doullgofañ. Ne c’hellas ket gant e dizh chom krenn a-sav, hag e lammas eta e-kreiz an tan en ur bec’hiñ evel mil diaoul. Devet mat e oa bet e dreid, daoust ma oa lammet er-maez ker buan ha ma oa kouezhet e-barzh. Ha ma n’en dije ket gwasket war e imor, en dije graet ul lamm all war Yann Arc’hant hag e vije marteze c’hoarvezet ur gwall-daol. Lan Ofret, avat, a lavaras en ur hejañ e ziskoaz ne sante droug ebet… Kavet e vije Yann Arc’hant diwezhatoc’h…
Daoust hag a-ratozh-kaer en doa lakaet Yann Arc’hant e forc’h houarn dirak Lan Ofret, p’edo o vont da lammat dreist an tantad ? Kredapl eo ; rak pa bec’he en e gichen Lan Ofret, en ur dennañ ar glaou bev diouzh e voutoù, ne oa ket bet evit mirout da lavarout etre e zent : « Gwell a se… » Hag, hervez meur a hini a selle outañ, e oa bet darbet dezhañ dirollañ da c’hoarzhin.
Yann Arc’hant, e-unan bremañ diouzh e du, a selle ouzh an tantad o vervel, e zaouarn kroaziet war beg fust e forc’h.
— Ur brav a vern ludu evit an hini a daolo war an embann, emezañ a-greiz-holl outañ e-unan.
— Evidon-me e vo, a lavaras, gant ur vouezh rok, Lan Ofret, gwall-danav e skouarn.
Hep distreiñ e benn na respont tra, Yann Arc’hant a skopas en tan o vervel. Hag ar skopadenn a dalveze ne vije ket dezhañ al ludu.
Ur paotrig, an hardisañ dineizher brini tro-war--
